Bu gece yarısı…
2020’ye “geçiş” yapıyoruz…
Kıymetini bilmeli…
“2020” göze hoş gelen rakam dizisi…
Mesela…
1919 da öyleydi…
1881 de öyleydi…
Rakamlar göze bi’parça yakışıklı gelince…
İnsanın içine “yeni yılda iyi şeyler olacakmış” hissi veriyor…
***
Yeni yıla çeyrek kala…
Hep şu sorulur…
İyi niyetli bir hasbıhal başlangıcıdır ama…
Artık, gına getirmiştir o soru:
“Yeni yıldan neler bekliyorsunuz?”
***
“Elinin körü…” diyeceksin, ayıp olacak…
Türkiye’nin bugünkü…
Siyasal, sosyal ve ekonomik fotoğrafına bakıp…
2020’den ne bekleyebilirsiniz?
Dilimize yapışmış bi’kere…
Tek solukta, diyoruz ki:
“Sağlık, mutluluk, huzur ve bol kazanç…”
Yeter mi?
Biz “en az” ile yetinmeyi bilen milletiz…
Kabul ama…
Başka güzellikler de var…
Yeni yılda onları da yakalamak…
Ya da…
Sürdürmek lazım…
***
Mesela…
Sevdiğiniz her sabah sizi…
Gülen gözlerle uyandırıyorsa…
Akşam iş dönüşü…
Yine gülen gözlerle karşılayıp, terliklerinizi uzatıyorsa…
Bunca yıldan sonra…
Mutfaktan hala mis gibi kokular geliyorsa…
Yaşınıza uygun biçimde…
Ölçülü de olsa…
Canınızın çektiği her şeyi yiyebiliyorsanız…
Sağlıklı biçimde çalışmaya devam edebiliyorsanız…
Maaşınızı zamanında alabiliyorsanız…
Komşularınızla uyum içindeyseniz…
Sağlığınız sorulduğunda…
Hani, eskilerin dediği gibi…
“Dertli olup, derman arayan…” bir durumunuz yoksa…
Doktora ve hastaneye muhtaç olmadan…
Yaşlanmaya devam ediyorsanız…
Ne kendi evlatlarınızdan…
Ne de gelin ve damadınızdan…
Sizi “iyice yaşlı yerine koyan” laf çarpmaları gelmiyorsa…
Market’te alışveriş yaparken…
Size hala…
“Teyze” veya “Amca” diye seslenmiyorlarsa…
Otobüste, tramvayda…
Çok ender olsa da…
Size “yer verme hamlesi yapan” gençlere…
Yalancıktan da olsa…
“Mersi canım, yakın durakta ineceğim” diyebiliyorsanız…
Dost sohbetlerinde…
Çeneniz düşüp de…
Dinleyenleri “mahur” makamında neşelendirebiliyorsanız…
Bi’dakka, unutmayalım…
Akşam yemeklerinde…
Haftada en az üç kez temiz “bi’duble” aslan sütü parlatıp…
“Kalplere vur bir zımba…” diyerek…
Gençlik günlerinize “pembe göndermeler” yapıyorsanız…
Kediniz veya köpeğiniz…
Akşam dizinizde uyuyorsa…
Hayat arkadaşınızla…
Hala çarşıda-pazarda el ele dolaşabiliyorsunuz…
Her akşam…
Birkaç sayfa da olsa kitap okuyor…
Sevdiğiniz seslerin unutulmaz şarkılarını dinleyebiliyorsanız…
Balkondaki, penceredeki çiçeklerinizi sularken…
Onlarla konuşma alışkanlığını sürdürüyorsanız…
Kimselere borcunuz yoksa…
Eve gelen faturalar…
Üstünüzden “silindir gibi” geçmiyorsa…
Ve hala…
Sizin ve eşinizin cep telefonları…
Günde en az 8-10 kez çalıyorsa…
Yani…
Sevgiyle, saygıyla aranıyorsanız…
***
Eh, artık Allah Baba’dan başka bi’şi niyaz etmeyin…
Ayıp, olur valla…
***
Bi’de, şey…
Şimdi siz gider, “son dakika şansı” diye…
Milli Piyango bileti almaya kalkarsınız; di’mi…
Gerek yok…
Baksanıza maşallah…
Talih Kuşu, omzunuzdan hiç ayrılmıyor ki…
Nokta…
Sonsöz: “İnsan beklemeyi, genellikle bekleyecek bir şeyi kalmadığı zaman öğrenir… / Voltaire – Fransız yazar, filozof…)
Sayfa başına git