Koronavirüsle tanıştığımızdan beri...
Pek çok alışkanlığımızı yitirdik.
Daha doğrusu unutmak zorunda kaldık.
Hafta sonları kent dışına çıkıp bir şeyler atıştırmak...
Alışverişe gitmek...
Sinemada film izlemek...
Pazardan alışveriş yapmak...
Eş dost ziyaretinde bulunmak...
Arkadaşlarla buluşup iki lafın belini kırmak...
Kucaklaşmak...
Ezeli bir rakiple tavla atmak...
Düğün derneğe katılmak...
Kaybettiğimiz bir yakınımızın cenazesine katılmak...
Çocuğumuzu, torunumuzu bağrımıza basıp öpüp koklamak...
Saymakla bitmez.
Hepsini unuttuk.
***
Hafta sonlarında yaşa bakılmaksızın hepimiz evlerimize kapanıyoruz.
20 yaşından küçükler, 65 yaşından büyükler, evlere hapsedildi.
Arada kalan 20-65 yaş arası kesim, sanki bu gruba korona işlemezmiş gibi işinde gücünde.
Cezaevlerindeki havalandırma, volta atma olayı gibi, onlara hafta içinde 3 saat özgürlüğü lütfettik, 65 yaş üstüne...
20 yaş altı gençler burunlarından soluyor.
Öyle mutsuz, öyle öfkeliler ki...
İleri yaştaki büyüklerimiz mutsuz olmanın da ötesinde hayata küsme noktasında.
Çoğu, ruhsal çöküntü içerisinde...
Saygıdeğer bir büyüğüm aradı beni...
İsyanlarda...
"Salgının sebebi biz miyiz, Allahaşkına!" dedi.
"Olur mu öyle şey...Sizin için sokağa çıkma yasağı, koronayı yaydığınız için değil, sizi koronadan korumak amacıyla getirildi" dedimse de ikna edemedim.
Bir dokun, bin ah işit, misali...
Bir dokundum, neler duydum, neler:
"Bize verilen o üç saatlik sokağa çıkma izninde hastaneye, doktoruma gitmek istiyorum.
Psikolojik bozuldu.
Haftada en az bir ziyaret edip nostalji yaptığım Kemeraltı Çarşısı'nın yolunu unuttum.
Havra Sokağı'ndaki peynircimin peynirini özledim.
Konak Pier'den Alsancak'a kadar yürümeyeli bir yıl oldu neredeyse...
Öyle bir yasak var ki...
O yasak, benim bu hayallerimi büsbütün bitirdi.
Çünkü 65 yaş üstüyüm diye, toplu taşıma araçlarına binemiyorum.
Yasaklı saatlerde zaten sokağa çıkmam.
Hiç olmazsa özgür olduğumuz o üç saatlik süreçte de olsa toplu taşıma araçlarına binmemize izin verilemez mi?
Benim gibi binlerce 65 yaş üstü insan, bu küçücük talepte bulunuyor.
Çok şey mi istiyoruz?"
***
Doğrusu bir şey diyemedim.
Hak verdim, sevgili ağabeyime...
Öyle ya, üç saatlik izinlerinde bu insanlar toplu taşıma araçlarına binebilse...
İzin saatlerindeki yaşam alanları biraz genişletilse...
Hayallerinde yaşattıkları özlemlerini az da olsa giderseler...
Olmaz mı?
Pekala olur.
65 yaş üstü insanları hastalıktan korumak için başlatılan bu uygulama, artık büyüklerimizin canına tak etmiş durumda.
Ruhsal durumları hiç de iç açıcı değil.
Her gün kaderlerine söylenmekten, aynı hayatı yaşamaktan bıkmışlar.
Üç saatlik izinlerinde, ruhsal sağlıklarına ilaç olacak bir şeyler yapmak istiyorlar.
Bu ülkeyi, bu kenti yönetenler!
Ne dersiniz?
Küçük bir ayrıcalık tanıyamaz mıyız 65 yaş üstü büyüklerimize?
|
DR.SAADETTİN 28 Ocak 2021 Perşembe 21:22
|
|
İsmail Çağlar 27 Ocak 2021 Çarşamba 00:11
|
|
seferis 26 Ocak 2021 Salı 18:27
|
Sayfa başına git