Alasmaldık

Söyleyemediğim için söylemezdim. Hep güle güle derdim çocukken.

Gelirken de giderken de…

Benim için fark etmezdi ama düzeltme sevdalısı çoktu.

“Alasmaldık diyeceksin çocum ah bi türlü öğrenemedi gitti…”

Öğrenemediğimden değil anlayamadığımdan kullanmazdım. Okuma yazmaya başladığımda kelimenin röntgeni için TDK sözlüğüne baktığımı ve hüsrana uğradığımı hatırlıyorum. Nasıl olur da tüm çocukluğumun gidenleri  “Alasmaldık” diye çok önemli bir sözcük sarf ederken sözlükte yeri olmazdı.

Gitmek, olmayan bir sözcükle meşrulaşabilir miydi?

Meğer kelime halk dilinde değişime uğramış aslı astarı  “Allah’a Ismarladık” tamlaması imiş. Yine bir mana veremedim. Bir yerden giderken “Yaradan’dan neyi ne için  ısmarladığımızı” çözemedim.

O yüzden gelene gidene “güle güle” demek benim tercihim oldu. Giden gülerek gitsin arkada kalan gidenin arkasından gülümsesin, güzel anları kutsasınlar, ayrılıklar hüzün barındırmasın.

Gelen misafirler gidemesin diye ayakkabılarını sakladığım çok olmuştur.

Çocukça bir inançtı, gelene gidene koyan ayrılık gülerek olsun diye çocukça ettiğim bir duaydı temenniydi benimkisi işte…

“Güle güle gidilmesi her nereye ise,

  Güle güle kalınması her ne halet-i ruhiye ise…”

Çocukluğumun duaları şimdilerin siyasi ve bürokratları için tutmuş görünüyor.

Kimseler gitmiyor, koltuğa yapışıyor, milyonları sokaklara döküyor, tuhaf bir şekilde kendini haklı görüyor. Umarsız tutumunu bozmuyor, her şey çok olağanmış gibi çok normalmiş gibi gülümsüyor…Hak etmediği yerden gitmiyor, hak etmediği koltuğa oturabiliyor…Güle güle yapıyor…

Gidenler gülerek gidiyor, sırra kadem basıyor, ortadan kayboluveriyor, tüm icraatları, yaptığı haksızlıklar kötülükler yanına kar kalabiliyor. Gülerek dalga geçer gibi, alay eder gibi…

Sezen Aksu’nun çocukluğumda çıkardığı “Allah’a Ismarladık” albümünde yer aldığı aynı adlı şarkısı gibi

“Bir Dünya ki temelinin her taşında yalan var

Dışı parlak içi bomboş, yeminler neye yarar?”

21. yüzyıldan beklentilerimiz sadece teknolojinin ceplerimize kadar girmiş olması, uzayda yaşam olasılığı, uçan arabalar, robotik uzuvlar, Tanrı parçacığı, yapay zekâ değildi.

İnsanlık gelişerek büyürken bilinç düzeyini de artıracaktı. Yaşadığı dünyasına iyi bakacak, denizlerini, topraklarını, havasını birlikte soluduğu ne varsa neslini tüketmeden kaynakları doğru kullanarak kardeşçe geçinip gidecekti.

Dünyadaki canlıların içinde en akıllısı olduğuna göre, erdemlerin, sağduyunun, aklın yolları bir olacaktı.

Cehaletin, husumetin, düşmanlığın, ayrımcılığın, şiddetin, vandallığın barınmayacağı bir yer olacaktı.

Geçmişimizden feyz aldığımız, geleceğe umutla, hevesle çocuklarımıza bırakacağımız bir Dünya olacaktı.

Açlığın, sefaletin, hastalıkların, işkencenin yeryüzünden silineceği bir yer olacaktı.

Bilimle uğraşacaktık, yenidünyaları keşfedecektik, tarihimizi anlayacak, hatalarımızı yanlışlarımızı bağrımıza basacaktık.

Müzikle dinlenecek, resimle-heykelle evrilecek, edebiyatla beslenecektik.

Refah içinde olacak, her alanda verimi artıracaktık.

Maddeselliği bırakıp, manevi zenginlik peşinde koşacaktık.

Koltuklar, mevkiler, apoletler “kendinden önce hizmet” için var olacaktı.

Ruhumuzun hafif, vicdanlarımızın rahat olacağı zamanları bekliyorduk biz.

Derken “Allah’a ısmarladık” tamlamasının ne anlama geldiği dank ediyor…

“Allah’a emanet!”

Gitmesi gereken gitmiyor,

Kalan gülmüyor,

Hepimizin Allah’a Emanet olduğu bu Dünya nedense bir türlü bize yetmiyor…

Şarkı Önerisi : Allah’a Ismarladık –Sezen Aks