Atasözleri...

Medeni kanunumuzun 1. maddesi çok önemli bir hüküm taşımaktadır. Madde, hakimin önce kanunlara ve sonra içtihatlara ve örf ve adetlere ve bunlarda da bir hüküm bulamazsa kendisi kanun yapıcı olsaydı nasıl bir düzenleme yapacaksa ona göre hüküm vermesini ister.

Burada değineceğim konu “örf ve adetlere göre” meselesidir.

Bu “örf ve adet” genel kabul görmeli, genel ahlaka ve kamu düzenine aykırı olmamalıdır.

Şimdi böylesine biri giriş niye yaptım? Çünkü atasözlerini de böyle düşünmek gerekir. Yani bir sözün “atasözü” olması için genel kabul görmesi, genel ahlaka ve kamu düzenine aykırı olmaması gerekir.

Zaman zaman katıldığım “kadın hakları “konferans ve panellerin de aynı konuları vurguladım. Genel de yasal düzenlemelerden, idari yapılandırmalardan ve siyasal etkinlik için de kontenjanlardan söz edilir. Ben daha çok bunun bir zihniyet meselesi olduğunu vurgularım. Ve örnek olarak da sözüm ona “atasözlerini” örnek veririm.

Mesela:

Dayak cennetten çıkmadır.

Hem sever hem döverim.

Sırtından sopayı karnından sıpayı eksik etme.

Saçı uzun aklı kısa.

Elin hamuru ile erkek işine karışma.

Kızın dövmeyen dizini döver…

… gibi çok sayıda “ata sözü” var. Bunlar edebiyatta, makalelerde, film ve dizilerde hasılı hayatın her kesimin de ve konusun da maalesef kullanılır. Hal böyle olunca yani zihniyet böyle olursa nasıl olur da “kadın haklarından” söz edebiliriz?

Şimdi gelelim bir başka konuya:

Türkçemiz de en çok kullanılan iki kelime var:

Bana ne, sana ne!

İşte sorumluluk duygusunu yok eden iki kelime.

Gelelim esas meselemize.

Yani gündemi tayin eden “yolsuzluk” meselesine…

Bu konuya da sözüm ona” atasözleri “ ile açıklık getirmek isterim.

At binenin kılıç kuşananın.

Köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı de.

Bal tutan parmağını yalar.

Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez.

Devlet malı deniz yemeyen domuz.