Bebek maması...

Ağır ruh halim bitmek bilmiyor
acaba yine bir çocuk gibi inkâr yoluna mı gitsem
televizyon seyretmeyip
gazete okumasam…
Sokağa da çıkmamam lazım
en iyisi bir rapor patlayım
işe de gitmeyeyim
belki o zaman şehrimde yaşanan insanlık dramına şahit olmam.
Fuar’ı
Basmane’yi
cami avlularını
duvar diplerini
meydanları
mekân bellemiş
mültecileri görmem,
aç oldukları için ağlayan
bebeklerin seslerini duymam,
yalınayak dolaşan çocukların
bir paket şekere
ya da eski bir oyuncağa
gösterdikleri coşkuya şahit olmam…

Biliyorum sıkıldınız benden
ne yalan söyleyeyim ben de sıkıldım benden
ve bitmek bilmeyen bu depresif ruh halimden… 

İstediğimiz kadar görmezden gelelim,
inkâr edelim
İzmir’de büyük bir insanlık dramı yaşanıyor.
Beraberlerinde birçok sorunla
milyonlarca Suriyeli mülteci geldi
kimi resmi kimiyse gayrı resmi yollardan.
Neredeyse tüm şehirlere dağıldılar,
rahatımızı bozdular.

Türkiye’deki Suriyeli Mülteci Sorununu
analiz etmek bana düşmez,
konunun uzmanları var
bir zahmet onlar uğraşıversinler,
sorunları çözmek ise beni aşar,
yetkili merciler
kamu kurumları
yerel yönetimler
ne güne duruyor…

Çözüm bu kadar basitse ben niye böyleyim öyleyse,
niye yüzüm gülmüyor,
yaptığım hiçbir şey bana zevk vermiyor,
cebimde para kalmıyor?
Etrafımda çok fazla acı var
okuduklarım, duyduklarım yetmezmiş gibi
şahit olduğum acılar var
hem de yanı başımda
hem de her gün…

Dün güvendiğim bir arkadaşımı aradım,
Erhan Gölbey’i,
Nam-ı diğer Dev Adam,
malumunuz çevresi geniştir,
herkese kolaylıkla ulaşabilir,
bana biraz mama bulmasını istedim,
bebek masası.
Önce anlamadı,
ama beni bilir,
ruh halimi de bilir
durumu çözdü.

Uzun bir söylev dinlemek zorunda kaldım,
“Tanrı rolünü oynamaktan vazgeç”
“sen Tanrı değilsin”
“acılara son veremezsin” dedi
ve istediğim kadar mama temin edebileceğini ekledi…



Mamalar geliyor,
bu sefer de beni bir düşünce sardı,
gerçekten de dediği gibi
haddim olmadan
“Tanrı rolüne” mi soyunmuştum?

Hayır, ben Tanrı değilim
ama Tanrı’nın bir parçasıyım,
benim inancıma göre Tanrı içimde yaşar
yeri geldiğinde de beni kullanır.
Bunu çok iyi biliyorum
çünkü Tanrı bize el uzatırken aracılarını kullanır
bana birçok kez yolladı aracılarını
oradan biliyorum;
ben hastayken
yavrum yaşam mücadelesi verirken
hastalıkta
darda
hep bir aracısını yolladı bana,
umulmadık bir anda
umudum kalmadığında
hep bir mucize yaşadım…

Kendimi akışa bıraktım
içimdeki sesi dinliyor
görevimi yapıyorum.
Bu yolda yalnız da değilim
en güzel yanı da bu…