Bizim gibi…
Her şeyi tersinden anlayan zor bulunur!
Kısaca “AVM” olarak anılan…
Devasa “Alışveriş Merkezleri”…
Hiç kızıp, sinirlenmeye gerek yok…
30 küsur yıldır yaşantımızın parçası…
AVM’lerin hayatımıza girmesiyle birlikte doğan bebişler…
Neredeyse “torun sahibi” olmak üzere…
***
O AVM’ler sayesinde…
En mesut ve bahtiyar (!) günlerimizi geçirdik…
Dünyamız renklendi…
Tekerlekli alışveriş sepetleri (!) ile o renkli dünyayı dolaşırken…
“Aaa, bak bu yeni gelmiş!” diye diye…
Cüzdanımızın nasıl hafiflediğinin farkına bile varamadık…
Birbirimize, ışıl ışıl vitrinlerdeki “sözde indirim” etiketlerini göstererek…
“Ha’di girelim; bakalım sana göre beden kalmış mı?” diyerek…
Alışveriş heyecanını katladıkça katlıyorduk…
Ne varsa aldık!
İhtiyacımız olmayanı da aldık…
Hatta…
Birlikte arşınladığımız AVM’deki arkadaşımıza…
Almak istemediği ürünü…
Şiddetle tavsiye edip…
“Yarın gelirsek bulamayız!” diyerek…
Hem dostumuzu hem kendimizi aldattık…
***
AVM’ler ve onların “zincir” şubeleri…
Bu güzel memlekette…
Esnaf ve sanatkar bırakmadı…
Ahi’lik geleneği “masal” olurken…
O kentin parmakla gösterilen terzileri bile…
İşsizlikten…
Dükkanı kapatıp, AVM’lerde “tamirci terzi” oldu…
Aldığınız pantolonun boyunu kısalttı…
Gömleğe pens atarak ekmek parası çıkarmaya başladı…
Köreldik, gittik…
***
Bir kısım siyasi, yıllarca bu mağazalar için savaş verdi…
Hiç olmazsa…
“Şehir dışına çıksınlar; esnaf eve ekmek götüremiyor!” dediler…
Ama…
Türkiye’yi yöneten siyasi güce anlatamadılar…
***
O AVM’lerde her şey vardı…
Alkollü içkiden tutun, Hollanda peynirine…
İç çamaşırından otomobile…
Buzdolabından radyoya…
Ayakkabıdan çekeceğe…
Diş macunundan hazır mutfağa…
Hatta…
“Siz arsayı gösterin biz size prefabrik ev yaparız” diyen AVM bile vardı…
Pencere camı satıyorlar…
Bu yüzden camcı esnafı topu attı…
Bütün o meslekleri yapanlar…
Sonunda pes etti; af buyurun taş yemeğe mahkum oldu…
***
Bu yazının başlığı aslında ironi değil, gerçek!
AVM’lere cebinizde sustalı bir çakı ile giremiyorsunuz ama…
Aynı AVM’de…
Her çeşit, ithal-yerli fark etmez…
Şakır şakır bıçak satılıyor…
Adalet bu mu?
***
Türkiye’nin ilk modern alışveriş merkezi (AVM’lerin atası) 37 yıl önce İstanbul Bakırköy’de kurulan “Galleria”ydı… İki yıl sonra rahmetli Özal, Ankara’daki “Atakule”yi açtı… Gerisi çorap söküğü gibi geldi… Onca yıldır, “esnaf tüketen” bu oluşumun önüne bi’türlü geçilemedi… Hep kazanan AVM’ler oldu…
***
Ancak…
3 Mayıs’ı 4 Mayıs’a bağlayan sabaha karşı…
Şaşırtan bi’şi oldu…
İçişleri Bakanlığı…
Yıllardır beklenen “market genelgesi” yayınladı…
O genelgeye göre…
Zincir marketlerde…
Bundan böyle…
Elektronik eşya… Kırtasiye… Oyuncak… Giyim ve aksesuvar… Temizlik ürünleri… Ev tekstili (Perde, divan, mobilya)… Oto aksesuvarları… Bahçe malzemeleri… Hırdavat… Züccaciye… Parfüm ve Makyaj malzemeleri… raflardan inecek, doğal olarak satılamayacak…
Ne zamana kadar?
Yeni bir genelgeye kadar…
Çünkü…
Birkaç gün sonra…
Devlet Baba’nın…
“Tamam her şey normale döndü… Zincir marketler eskisi gibi dilediğini satabilir!” demeyeceğini kim garanti edebilir?
***
İyisi mi?
Siz, siz olun mahallenizdeki bakkalı yaşatın!
***
Bitiriyoruz…
Tiyatronun büyük ustası Ferhan Şensoy’un…
30 yıl önce sahnelediği bir vodvil vardı…
İzlerken gülme krizi geçirenler olurdu…
Oyunun adı bile, bi’hoştu:
“Kahraman Bakkal Süpermarkete Karşı...”
O süpermarketler…
İşte, bugünün zincir marketleridir…
Ve…
Onlar palazlandıkça…
Bizim mahalle bakkalı…
“Vakit tamam, gemi kalkıyor artık…” şarkısını…
Mırıldanmaya başlıyor…
Durum, içler acısı…
Nokta…
Sonsöz: “Kırma ki, tutunacak dalın olsun… / Hz. Mevlana…
Sayfa başına git