Belki zaman zaman panikliyoruz ama bilinsin ki endişelenmiyoruz.
Paşalar alınıp alınıp yargılanmaya götürülseler de, ülkenin ekonomisi yabancı sermayeye açılıp teslim edilse de, yapboz taktiğiyle eğitim sistemi yerle bir edilip öğrenim birliğini bozulsa da, cemaatleşen toplumdan adam gibi ses çıkmasa da umutluyuz.
Türkiye’nin karşısındaki en büyük iki tehdit; irtica ve bölücülükle gerektiği gibi mücadele edilemese de, bu kadar şanlı bir tarihi olan millet günlük hafıza ile yaşamaya alıştırılmış olsa da, yalan yanlış şeyler tekrar tekrar yinelenerek, yandaş- candaş medya aracılığıyla halk düşünemez hale getirilse de umutluyuz.
Kendi milletini yaftalamayı, düşmanı gibi algılamayı ve birbirine de öyle algılatmayı marifet sayan zihniyetlere rağmen, bilinsin ki biz sıradan insanlar olarak umutluyuz
Umudumuzu yitirmiyoruz.
Belki kırılıyoruz, zaman zaman karamsarlığa kapılıyoruz.
Hatta hayal kırıklıklarımızı deste deste biriktirip, derinliklerimizde saklıyoruz.
Bilenler bilir,
Bazen çok uzaklarda, dağların tepelerinde fersiz ateşler görünür.
Uzaktadır ama umudun adıdır.
Ruhumuzu karartan umutsuzlukta, işte o fersiz ateş bize umut olur.
Adı da çoban ateşidir.
Ne zaman karanlık baş gösterse, işte o cılız ateş mutlaka belirir ve yol gösterici olur.
Sayfa başına git