Bugün Pazar…
Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü…
Bir kez daha…
Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım…
Bunu yaparken de…
Ulu Önder’in…
1924’te, Öğretmenler Birliği Kongresi’ndeki konuşmasından…
Bir cümleyi…
Ama sadece bir cümleyi…
Yine, yeni, yeniden ışığa tutalım:
“Öğretmenler; yeni nesli, Cumhuriyet’in fedekar öğretmen ve eğitimcilerini, sizler yetiştireceksiniz ve yeni nesil, sizin eseriniz olacaktır…”
…Ve şimdi sizleri…
O kısacık anı ile baş başa bırakalım…
***
Ankara’da yeni bir ilkokul açıldığını haber alan Atatürk…
Hemen ziyarete gitti…
Sınıfa girdiğinde…
Öğretmen kara tahta başında ders anlatıyordu…
Atatürk girer girmez derse ara veren öğretmen…
Sınıfı ayağa kaldırarak karşıladı Gazi’yi…
Atatürk, çocuklara oturmalarını işaret ettikten sonra…
Öğretmen tahtaya dönüp dersini anlatmayı sürdürdü…
On dakika kadar dersi dinleyen Atatürk…
Sınıftan ayrılmak için ayağa kalkınca…
Öğretmen yine…
Öğrencilerini ayağa kaldırarak Ata’yı uğurladı…
Ve…
Dersini kaldığı yerden anlatmayı sürdürdü…
***
Öğretmenin…
Atatürk’ü okul dışına kadar uğurlamaması…
Hemen dikkatleri çekti…
Suratların asıldığını gören Ulu Önder…
Nabız yokladı…
“Gördünüz mü öğretmeni?” dedi ve ekledi:
“Cumhurbaşkanına bile önem vermedi…”
***
Yanındakiler hemen başlarını sallamaya başladı…
Atatürk, onların bu haline görünce…
Dayanamadı ve şöyle dedi:
“İlköğretim vatanın en hayırlı unsurudur… Onlar vatan çocuklarıyla o kadar haşır neşir olmuşlar ki, adeta çocuklaşmışlardır… Onlar için, en sevgili olan, öğrencileridir… Bu öğretmen eğer dersini bırakıp bizimle ilgilenmeye kalksaydı ve çıkarken beni merdivenlere kadar geçirseydi, öğrencileri nazarında küçülür, belki de itibar kaybederdi… Öğrenci için en saygıdeğer insan, öğretmendir…”
***
Bu vesile ile öğretmenlerimize…
Şükranlarımızı sunalım…
Bu öyküyü bugünlere taşıyan Asaf İlbay ile…
Derleyen Kemal Arıburnu’nu da…
Saygıyla analım…
Sonsöz: “Herkesin kendine göre bir zevki vardır… Kimi bahçe ile meşgul olup, güzel çiçekler yetiştirmek ister… Bazı insanlar da adam yetiştirmekten hoşlanır… / Gazi Mustafa Kemal…”
Sayfa başına git