Emeğe ve yazara saygı!

Öncelikle sevgili Yılmaz Özdil aleyhinde,  Atatürk hakkında yazdığı ‘’Mustafa Kemal’’ adlı kitabın özel bir koleksiyon olarak hazırlanan sınırlı sayıdaki baskısını fahiş fiyatla sattığı ve Atatürk ismi üzerinden kazanç sağladığı yönünde, sosyal medya ve yazılı basın tarafından yapılan yergi, hakaret ve sözlü saldırıları büyük bir esefle karşıladığımı belirtmek istiyorum. Bu bağlamda, gerek sağ kesimden gerek Atatürkçü olduğunu iddia eden kesimlerden gelen yersiz ve saygı sınırlarını aşan yorum ve paylaşımların sahiplerine bazı sorular yöneltmek istiyorum:

-Türk bayrağı üreten, satan ve pazarlayan firmalar sizce, ulusal simgemiz üzerinden ticari bir gelir sağladıkları için ulusal değerimizi sömürmüş mü oluyorlar?

-Atatürk resimli flama, poster ya da heykel üreterek, bunları satan ya da pazarlayan şirketlersizce, ulusal önderimizin adı ve ünü üzerinden halkın Atatürk’e sevgisini sömürerek ceplerini dolduran paragözler mi oluyor?

-Dünya lideri olacak çapta tarihi bir üne kavuşmuş Musatafa Kemal Atatürk hakkında belgesel ya da televizyon programı hazırlayan yapımcı ya da televizyon programcıları sizce, Atatürk ismi sayesinde kazanç sağlayan harisler midir?

İşte, Yılmaz Özdil’e yöneltilen eleştiriler ve yergiler bu soruların içeriğine benzer mihvalda...Bu soruların ve yergi ya da eleştirilerin hepsine birden bir yanıt vermek gerekirse;hayır, ne sevgili Yılmaz Özdil ne de yukarıdaki betimlediğim türden firma ya da kurumlar Atatürk sevgisini istismar ederek halkı-amiyane tabirle- kazıklamaya çalışan kalpazanlar falan değiller!

Liberal bir toplumsal düzende bireyin her türlü fikir ya da sanat eserini yasal sınırlar içerisinde kalmak şartıyla, serbest bir şekilde üretmek, yaymak ve satmak hakkı vardır. Oysa, kimsenin başkasının ürettiği fikir ya da sanat eserini aşağılamaya ya da eser sahibine hakaret ya da küfür etme gibi ne bir hakkı ne de özgürlüğü söz konusu olabilir! Üstelik bu kişilik haklarına saldırı mahiyetinde suç dahi teşkil eder! Sanat eserlerinin değerini artıran el emeği, göz nuru, özel malzemeler vs gibi unsurlara dayanan katkılar, eserin değerini paha biçilmez bir biçimde artırabilir. Bunu belirleyecek ya da buna karar verecek olan eserin üretiminde emeği geçen kişi ya da kişilerdir. Bunda yadırganacak bir şey olmadığını herkesin kabul etmesi gerekir.Sevgili Yılmaz Özdil’in yaptığı tam da budur. Atatürk’ü anlatan kitabının sınırlı sayıda kısmını, bir sanat eseri kıvamında özel ve özenli bir çabayla koleksiyon olarak hazırlamış. Bunun için emek vermiş, zaman ayırmış, para harcamış ve ona göre de bedelini belirlemiş. İstemiş ki, Atatürk’ün tıpkı  vücuda dövmelerle kazınan imzası gibi, Mustafa Kemal adını taşıyan ve yeni kuşaklara taşıyacak eseri de bir sanat eserine yakışan titizlikle hazırlanan bir kitaba nakşedilsin, kazınsın... Bir yazarın, eserini, dilediği türden bir kitap baskısı biçiminde sunma hevesi ve buna biçilen bedel,nasıl oluyor da hakaret, yergi ve sövgüyle karşılanıyor!Üstelik, Atatürk sevgisini sömürme olarak algılanıyor, anlamak mümkün değil!

Ben, koleksiyon baskıdan alanların, Yılmaz Özdil’in Atatürk sevgisi nedeni ile kendilerini sömürdüğünü düşündüklerini hiç sanmıyorum... Ayrıca, bu konuda, özellikle sağ kesimden gelen eleştiri sahiplerine bir önerim var. Diyorum ki sağ cenahtan da bir yazar, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın biyografisini yazsa ve Özdil’inkine benzer hatta ondan daha güzel ve sınırlı sayıda bir koleksiyon hazırlasa... İddia ediyorum ‘’değil iki bin beşyüz, tanesini on bin liradan’’ almak için dahi binlerce kişi sıraya girer. Böyle bir durumda buna kim ne diyebilir, kim hakaret etme hakkını kendinde görebilir!