“Ege’de Sonsöz”ün başlığı şöyleydi, dün…
İzmir’e “pamuk eller cebe” çağrısı:
“Konsere gelin, yangın uçağını alalım…”
Bu…
Son beş aydır…
İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer’den…
En anlamlı çıkıştır…
Neden?
Şundan:
***
İzmir, tarihinin en büyük yangın felaketlerinden…
Birini yaşadı…
Beş bin hektardan fazla alan…
(Allah, tekrarından korusun… Bir Karşıyaka ilçesi kadar…)
Onbinlerce ağaçla birlikte ormanlardaki yaban hayat da…
Yandı, bitti, kül oldu…
Kaderde(!) varsa, ağlamak boşuna…
Şimdi, yaraları sarma zamanı…
Aynen Başkan Soyer’in dediği gibi:
“Gel… Gör… Koru…”
Peki, nasıl yapacağız bunu?
Şöyle yapacağız…
Büyükşehir, bundan böyle İzmir’de doğan her çocuk için…
Bir fidan dikecek…
Vefat eden ya da evlenenler için de fidan dikecek…
Çok güzel, çok anlamlı…
Başka, başka?
Yangına dayanıklı, bitki örtüsüne uygun…
Dibinde ot biten ağaç türleri ile yeni ormanlar yaratılacak…
Bu da şahane fikir…
Orman alanlarını yakın gelecekte…
Portekiz’de geliştirilen yangın sensörleri ile donatacağız…
Keşke daha önce yapılsaydı…
Ama en “bomba” atak şu:
“Hedefimiz yangın söndürme uçağı almak…”
Başarırsa Başkan Soyer…
Türkiye’nin belediyecilik tarihinde bir “ilk” olacak…
İzmir Büyükşehir İtfaiye teşkilatı…
Türkiye’nin en iyilerinden biri…
Neden bir de yangınla mücadele uçağı olmasın?
Canlı yayında şöyle diyor Tunç Soyer, kelimesi kelimesine:
“Hedefimiz uçak almak... Ancak ne kadar bağış toplayacağımızı öngörmek mümkün değil… 9 Eylül’de büyük bir konser olacak… İzmirliler o duyarlılığı gösterirlerse niyetimiz helikopteri, uçağı İzmirlilere getirmek olacak… Bunu araştırıyoruz…”
O zaman…
“Pamuk eller cebe…”
***
Dileğimiz şu:
Bu fikir, İzmirliler adına sözde kalmamalı…
Kibirden uzak…
Mütevazı ve hesap vermeye yeminli İzmir Büyükşehir Belediyesi…
Bu planı hayata geçirebilir…
Ancak…
Yangın savaşçısı helikopteri, uçağı satın almak kolay mı?
Hiç değil…
Biraz araştırdım…
Orman yangınlarını söndüren uçakların hikayesi…
İkinci Dünya Savaşı’ndan kalan pır-pır’ların…
Devşirilmesi ile başlamış…
Türk Hava Kurumu’nun elindeki 9 uçağın 9’u da eski teknoloji…
En yenisi 30 yıllık; 80’li yıllardan kalma…
Yenilenme bedeli, her bir uçak için…
(Dikkat edin, küçük dilinizi yutabilirsiniz…)
10 milyon dolar… (60 milyon TL’ye yakın…)
Zaten bizdekilerin üretimi de tarih olmuş durumda…
Yangın savaşçısı uçakların…
Üretici lideri Kanada…
(Yine karşımıza çıktı, kendi ağacından dal kopartmayan ama bizim Kazdağları’ndaki 200 bin ağacımızın köklenmesine gözünü kapatan şu Kanada…)
Sadece sipariş ile üretim yapılıyor…
O da biraz uzun sürüyor…
(Mesela, Orman Bakanlığı an itibarıyla iki yıl sonra teslim edilmek üzere 20 yangın uçağı / helikopter alımını yapmış bile…)
Sağlam yerden öğrendim…
Devlet Baba bu araçlardan 20 adet sipariş vermiş…
Her birinin maliyeti 30 milyon Dolar…
Toplam bedel; 600 milyon Dolar…
(Bizim paramızla, yaklaşık 3 milyar 500 milyon TL.)
Akdeniz’e bakan sahillerde çok yangın çıktığı için…
Fransa’nın elinde 12’şer adetten 2 farklı filo var…
Gıcır gıcır fabrikadan yeni çıkmış…
En kullanışlı olanları jet motorlu CL-415 modelleri…
Her seferde yedi tona kadar su alabiliyor / atabiliyor…
Fiyatı 37 milyon Dolar… (220 milyon TL.)
Bu uçaklar neden bu kadar pahalı?
Şundan…
Denizden, gölden aldıkları suya…
Kimyasal tutuşma geciktirici maddeler ekliyor ve…
Orta boy bir yangının ilerlemesini önlemek amacıyla…
Bir kuşak oluşturuyor…
Sonra, püf yangın sönüyor!
***
İzmir, güzel kent…
Kadim kent…
Her şeyin en iyisine, en güzeline layık…
Ama cebimizden çıkan para da önemli…
Diyorum ki…
Onca parayı ödemek yerine…
Madem Devlet Baba ısmarlamış, alıyor bu uçakları…
En azından bir-iki tanesinin İzmir’de konuşlanması için…
Bakanlığa talepte bulunalım…
Kesinlikle “beleş” olmasın!
Bize yakışmaz…
365 gün o uçağın / helikopterin kirasını ödeyelim…
(Kaldı ki, bakanlık bir fuarcılık şirketinden, o şirket de Ukrayna’dan yangın söndürme uçağı kiralıyor, İzmir Büyükşehir Belediyesi de bakanlığın öz malının kiracısı olsun…)
Bu yöntem sayesinde…
Hem Büyükşehir’in bütçesini sarsılmaz…
(O trilyonları başka yatırımlarda kullanırız…)
Hem de konserlerin, gösterilerin, bağışlarların…
Getirisiyle…
İzmir’e özel yangın söndürme uçağının kirasını öderiz…
Adı, kira da olsa…
Hiç olmazsa…
Yangına ilk darbeyi vuracak…
“Bize özel…” diyeceğimiz, bir-iki uçağımız olur…
Ne güzel söylemiş İngiliz yazar Aldous Huxley:
“Dalın ucuna gitmekten korkma, meyve oradadır…”
Ha’di İzmir…
Ha’di Büyükşehir Belediyesi…
Nokta!
Sonsöz: “Her birimiz tek kanatlı melekleriz ve bizler ancak birbirimizi kucaklayarak uçabiliriz… / Hz. Mevlana…)
Sayfa başına git