Kardelen

Karanlığın derin boşluğundan sarkarken gün,

Ezberbozan bir düşün ağrısına üfler zaman usulca...

Bir limandan ayrılmanın,

Kadim elini özlemenin sancısı,

bilmem nasıl anlatılır?

Umutlu bahçenin kuytusunda,

Eteğine tutunup salınırken an;

Kahkahana karışan çiçek çağıltısı,

Gülen gözlerinin içindeki hare her birimiz.

Uzunca duvar gibi önümüzde

alçalıp, yükselirken zaman...

Umuda uzanır kardelenlerin,

Ses verir Nazım gibi.

düş(le)-me...

gölgen kadar umudumuz!

ve biz bugün;

“Bahtiyarız seninle yaşayabildiğimiz için”

Prof. Dr. Türkan Saylan’ın anısına...

Yetiştirdiği binlerce kardelen adına,

doğum gününde özlemle ve minnetle...