Kim kazandı?

Bir seçimi daha geride bıraktık.

Sonuç:

Öncelikle demokrasi kazandı.

Çünkü:

Tehditlere, çok ağır üsluba, ithamlara ve devleti seferber etmeye rağmen halkımız demokrasiden vazgeçmeyeceğini kanıtladı.

Hem yüksek bir oranda sandığa gitti ve hem de özgür iradesiyle oyunu kullandı. Maddi çıkarların artık önemli ölçüde rol oynamadığını ortaya koydu.

Ve söylenenlerin ve hatta temenni edilenlerin aksine genel olarak sessiz ve sakin bir ortamda seçimler yapıldı.

Demek ki; birinci kazanan demokrasi oldu. Demokrasiden vazgeçilmeyeceği gerçeği oldu.

İkincisi ve en önemlisi siyaset kurumu kazandı.

Şöyle ki:

Uzun zamandır ülkemizde ne yazık ki; bir “devlet adamlığı kıtlığı” vardı.

İşte; Ekrem İmamoğlu’nu siyaset kurumu kazanarak gönüllere su serpti.

İlk günden son geceye kadar izlediği politika ile herkese örnek oldu.

Birikimi, bilgisi, anlatım tarzı, tutum ve davranışı, kılık kıyafeti, herkesi kucaklaması ile siyasete soluk aldırdı. Siyasetin kavga gürültü, itham ve tehdit olmadığını açık bir biçim de ortaya koydu. Adeta “yeniden uzlaşma, yeniden barış, yeniden fikir, yeniden kucaklama”ya dönüş eylemi sergiledi.

Hele, 31 Mart gecesi düzenlediği 10’dan fazla basın toplantısı ile sürekli huzurumuzda oldu. “Kimsenin hakkını yemem ama hakkımı da yedirmem” sözü asla unutulmayacaktır. Verdiği mücadele bütün zamanlara örnek olacaktır. Cumhurbaşkanlığı seçiminde aday olanların seçim akşamı sergiledikleri tutumu düşününce, Ekrem İmamoğlu’nun yepyeni bir profil ve “cesaret örneği” çizdiği apaçık ortaya çıkmaktadır. Demek ki, cesaret lafla değil eylem ile ortaya konulabilecek bir davranış şeklidir.

Ve ilaveten, Ekrem İmamoğlu yepyeni ve doğru bir “CHP Profili” çizmiştir ve halk tarafından tam olarak beğenilmiştir.

Yolu açık olsun.

İktidardaki Cumhur İttifakı ciddi bir biçimde uyarılmıştır.

İnebahtı Deniz Savaşı’nda Osmanlı’nın gemileri yakılır. Preveze’de ise üstün bir başarı sağlanır. Zamanın Sadrazamı düşman elçisine şöyle der:

“Siz İnebahtı’da bizim sakalımızı kestiniz, Preveze’de ise biz kolunuzu kestik. Kesilen sakal daha gür gelir ama kesilen kol yerine gelmez…”

31 Mart iktidar için çok ciddi bir uyarıdır.

Arkaya bakıp tüm icraatlarını bir kez daha ve derinlemesine gözden geçirmelidir. Ve hatta uygulamaya çalıştıkları “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemini” mutlaka gözden geçirmeleri gerekir. Hatta “Demokratik Parlamenter Sisteme” dönüş yolları aranmalıdır. Çünkü halkın verdiği mesaj bunları içermektedir. Seçimleri sadece “belediye başkanlıklarının el değiştirmesi” gibi algılamak çok yanlış olur. Siyasi hayatımızda seçimleri doğru okuyamayan siyasiler bunu siyasi hayata veda ederek ödemişlerdir. Bilhassa ekonominin bir takım palyatif tedbirlerle düzemeyeceği gerçeğini unutmamaları ve ona göre hızla tedbirlerin alınması şarttır. İlaveten, dış politikanın iç politikaya malzeme yapılmadan, duygulara hitap etmeden, hamaset gütmeden gerçekçi bir tarzda ve bilenlerle tayin ve tespit edilmesi çok çok gereklidir.

Gerginlik değil sakinlik kazanmıştır.

İtham ve tehdit değil, yapıcı tutum ve kucaklayıcı ve birleştirici tutum kazanmıştır.

Siyasetin bir “hükmetme” aracı değil, “hizmet” aracı olduğu fikri bir kez daha kazanmıştır.

Bu seçim de muhalefet sadece belediye başkanlıklarını kazanmamıştır.

Sadece “yakınarak, şikayet ederek” sorunların ifade edilemediği, uygun kişilerle ve uygun söylemlerle yola çıkıldığında ve Ankara’da oturmayıp yurdun her köşesi dolaşıldığında seçmenin bu gayretleri karşılıksız bırakmayacağı da anlaşılmış ve muhalefete bu konuda da uyarıda bulunulmuştur. Bu sebeple muhalefette baştan sona kendisine bir çeki düzen vermek, yapılan uyarıyı doğru algılamak durumundadır.

Özetle,

Demokrasi, siyaset, uyarı itibariyle hem iktidar ve hem de muhalefet kazanmıştır.

İnşallah seçimin üstenden bir zaman geçtiğin de bu uyarılar unutulmaz ve kulak ardı edilmez…