Az bulunur, ender görünür cinsten o sıcak görüntü…
İzmir Torbalı’dan…
***
İzmir’in Başkanı Tunç Soyer’in kucağında…
Dünya sevimlisi bir keçi yavrusu…
Başkan da gözleri kapalı yürekten sarılmış törende oğlağa…
Bebiş’in henüz adı yok ama…
Boynundaki kırmızı kurdelasıyla pek gösterişli…
Hiç ürkmüş gibi görünmüyor…
Bilakis…
O da başını dayamış kendisine sarılan başkana…
Gözleri fıldır fıldır objektifte…
Sorar gibi bakıyor çevresine:
“Başkanımla selfie zamanı; kıskananlar çatlasın!”
***
Döneceğiz, o hepimizin içini ısıtan görüntülere…
***
Umut, cesaretin yarısıdır derler…
Doğrudur…
Aslında…
Umut, uyanık insanın ışıklı rüyasıdır!
Umut olmadan…
Umulmayanı nasıl buluruz?
İşte, bu nedenledir ki…
O projenin adı…
“Umut Sürüsü”dür…
***
Rahmetli Başbakan Ecevit de, minicik bir umutla yola çıkmıştı…
“Toprak işleyenin, su kullananın” dediği günlerin üstenden…
Neredeyse 50 yıl geçmiş…
Niçin böyle demiş?
Göç olmasın, taşı-toprağı altın diye köylü kentlere gelmesin… Anayurdunda kalsın, serpilsin, büyüsün, zenginleşsin istemiş…
Sürsün traktörünü bir’e dört veren topraklarında…
Budasın bağını, toplasın biberini, bamyasını en alasından…
Hem ata toprağında yaşasın, hem memleketini beslesin…
Peki; başarabildik mi bu düzeni?
Ne gezer…
***
İlkokul’da size de öğretmediler mi?
Ürettiğiyle kendi kendine yeten yedi ülkeden biriydik…
Bugün…
İthal etmediğimiz sadece beş tarım ürünü kaldı…
Fıstık, fındık, üzüm, kayısı ve narenciye…
***
İzmir’in “Umut Sürüsü” bu ürperten gelişmelerin itici gücüyle doğdu…
***
Takvimler 2007 yılını gösterirken…
Başkan Aziz Kocaoğlu…
Öyle bir projeyi “ilmik ilmik” örerek hayata geçirdi ki…
Memleket parmak ısırdı…
Ne yaptı?
“Yerelde Kalkınma”yı hayata geçirdi…
Yani; “Tarımsal Üretimi” can havliyle destekledi…
Amaç şuydu:
“Köylü ekonomik olarak güçlensin, yerinde mutlu olsun; böylece köyden kente göç önlensin, sosyal barış güç kazansın…”
***
Proje başladığında…
Yani, 13 yıl önce…
İzmir nüfusunun yüzde 29.14’ü kırsalda yaşıyorken…
Şimdi bu oran yüzde 35’lere yükseldi…
Güzel değil mi?
***
Umut, dediğin şey…
Devamlılık ile büyür, serpilir…
Zinciri kırmazsan, sonuç verir…
İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer…
11 aydır bunu yapıyor…
Umutları yeşertiyor…
Umut çiçeklerine her gün su veriyor…
“Umut Sürüsü” çarkını…
Tıkır tıkır işletiyor…
“Sabır, dağları-kayaları deler…” diyenleri haklı çıkarıyor…
***
Tunç Soyer’in bir cümlesi çok etkileyici…
Diyor ki:
“Biz, yaşadığımız bu toprakların bereketini memlekete yeniden hatırlatmayı hedefliyoruz...”
Ardından kararlılık cümlesi geliyor:
“İzmir Büyükşehir Belediyesi, bu kadim kentin bereketli topraklarında üreten herkesi desteklemeye ve üretimi büyütmek için canla başla çalışmaya devam edecek…”
***
O gün İzmir Torbalı’da…
13 yıldır olduğu gibi…
“Umut Sürüsü”nü büyüten bayramlardan biri daha yaşandı…
“Kırsal Kalkınma Aşkına…”
45 üreticiye 173 küçükbaş hayvan dağıtıldı…
***
Peki, “Umut Sürüsü”nde 13 yılda nereden nereye geldik?
Rekor, rekor…
İzmir’in 30 ilçesindeki 2 bin 727 üreticiye…
Toplam 12 bin civarında küçükbaş hayvan dağıtıldı…
Darısı, Türkiye’nin diğer illerine…
Arzu eden varsa…
Öğretiriz, seve seve…
Nokta…
Sonsöz: “Umutla yaşayan, müzik olmadan da dans eder… / George Herbert – İngiliz şair ve hatip…”
Sayfa başına git