Ceyla’ya ne diyeceğiz; ne!

Daha önceki yazılarımı hatırlatanlar; “dediklerin çıktı” diyor..

Keşke haklı çıkmasam..

Ne demiştim; “Bu ne şiddet, bu ne öfke”..

Ne yazmıştım; “gidişat kötü”..

Ya çözüm; genç - yaşlı, kadın - erkek, iktidar - muhalefet; şiddet - kin ve öfke ikliminden uzaklaşmak..

Bunu tetikleyen terminolojiyi de, dili de kullanmamak..

Ama nerde?

Toplum barut, siyaset barut.. Öfke zirvede..

Ankara’da evine ekmek götürme, çocuğu ve ailesi ile bir kaç gram mutluluk yaşama derdindeki müzisyen kardeşim Onur Şener’in acımasızca katledilmesi dengemizi bozdu, yüreğimizi sarstı..

Hem de çok derinden..

Neymiş efendim; “sen benim kim olduğumu biliyor musun?” teranesi..

Kimsin? Toplumun vicdanında “cani”..

Hukuk dilinde “katil”..

Sen öyle birisin ki; şarkılara ve sözcüklere yangın, sevgilere deprem..

Vah benim Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığım..

Senin anlı - şanlı kadronla başarmıştım; Türkiye’de ilk işçiye check up uygulamasını, SSK- Bağ – Kur - Emekli Sandığı entegrasyonunu, sağlıkta ilk randevulu sistem rahatlamasını, hastanelerde tepeden tırnağa teknolojik yenileşmeyi..

Bakanlığın güzel bürokratları, insanları ile tarih yazmıştım; Bulgaristan göçmeni soydaşlarıma emeklilik hakkını kazandırıp, ilk maaşı ellerimle verme onurunu yaşayarak..

Vay ki vay!

Şimdi şarkı cinayetleri, şimdi “Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” böbürlenmeleri..

Boş her şey boş!

Benim aklım; TV haberlerine de sıkça yansıyan babası ile mutlu mutlu şarkı söyleyen güzeller güzeli Ceyla da..

Uzun süreden sonra ağlayarak yazıyorum bu yazıyı..

Ceyla’nın düş kırıklıklarını, umutsuzluklarını ve yalnızlıklarını düşünerek..

Ve babasızlığını; hayatın dikenli yollarında..

Ne için? Neden? Nasıl?

Ona anlattıklarında bir gün “can babası” Onur neden yok diye; hangi gerekçeyi anlayabilecek, hangi sözcükleri duyabilecek!

Ah Onur Şener; güzel kardeşim; O Ses Türkiye’de tanımıştık seni.

Sakin, duru, efendi, iyi bir müzisyendin..

Yoksun! Hiç uğruna..

Her şeyden önemlisi Ceyla’n sensiz..

Sensiz bırakıldı..

Uzaklardan şu şarkı çarpıyor yüzüme, ağlayan gözlerimden akan yağmurları saça - savura:

“Şarkımı senin için yazdığımı bilseydin / dünyanın bir ucundan kalkıp bana gelseydin”..

Ah Onur’um Ceyla’n da o kadar ister ki..

O kadar..