Çürümenin siyaseti

Tükeniş çağının alametleri günbegün daha görünür hale geliyor.

Şimdi bu Tükeniş çağı da nereden çıktı, demeyin! Modern çağdan Dijital çağa geçmekte olan insanlık sanki bir “ara çağ” yaşıyor…

Bir başka deyişle, insanlığın Dijital çağa kazasız belasız geçip geçemeyeceği henüz meçhul… Geçiş sürecinin altında kalmak da var…

Çöküş her alanda yaşanıyor; ekonomide, siyasette, devlette, bilimde, eko sistemde, dinde, moral değerlerde, sağlıkta, eğitimde, entelektüel hayatta… İçinde insan olan ne varsa çöküyor.

Dikkat edin, iktidardakiler yapılan işleri ucu açıkve uzun cümlelerle anlatıyor. Ve o uzun cümlelerden genellikle akılda pek bir şey kalmıyor.

Siyasetçilerin kullandığı dil berbat…Çünkü onlar da biliyor ki yaptıkları veya yapıyor göründükleri her şey, çözüm üretmekten ziyade yangın söndürmek…

Kapitalizm öyle büyük tahribat yapmış ki ne insanı yücelten değerler kalmış ne detabiatta insana tahammül…İnsanlık bütün çaresizliğiyle ortalığa dökülmüş...

İyi olmak için yaptıklarının insanı getirdiği yerde, kötülükten başka bir şey yok.

Ve siyaset, kötülüğün en örgütlü hallerinden…

Mesela, çete kurmak suretiyle kamu kaynaklarına çökmek çok netameli…

Siyaset yaparak örgütlenip çökmek ise oldukça güvenli…

Devlet bekasına yaslanan siyasetçi şimdilik maçı idare ediyor…

Ne var ki vasatlaşan, satıhlaşan siyasal alanda ve kamu yönetiminde tükeniş giderek hızlanıyor.

Elan siyasal alanda yapılanlar ve söylenenler, iktidardakilerin olduğu kadar muhalefettekilerin de aymazlığının sürdüğünü gösteriyor.

Geçen yüzyıldan aktarılan bilgi ve birikime dayalı siyasal diskur, değişen üretim ilişkileriyle birlikte dönüşen topluma pek bir şey ifade etmiyor.

Statükodan beslenen siyasetçiyle gidilecek yol kalmadı.

İnsanlık adeta Araf’ta kıyameti bekliyor. Siyasetçiler ve muktedirler ise, bu hengamede tutunacak dal arıyor.