Gösteri ve gürültüyle müsemma bir çağ üstümüze üstümüze geliyor. İçler dış, hayatlar satıh olmuş, vicdanlar ise yitik… Tüketimden tükenişe evrilen binyıl, vicdan yitimiyle malul...
Değerli olanın geri planda kaldığı ve önemli olanın öne çıktığı küresel Dünya düzeninde, görüntü ve gürültü her şey iken, insani olan ve sahicilik yok hükmünde...
Küçük beyinlerin büyük işler yaptığı günümüz Dünyası’nda, bu talihsiz değişimden ziyadesiyle nasibini almış bir ülkeyiz. Bu yüzden, iki yakamız bir araya gelmiyor.
Bir yanda, liyakatin yerini alan hatır gönül, ahbap çavuş, akraba ilişkileri ve siyasi alışverişler…
Öte yanda, sorunlara bütün naifliğiyle çözüm bekleyen halklar...
Yönetenler ile yönetilenler arasında, büyüklü küçüklü yalanların gölgesinde, “umut-vaat” kıskacında geçip giden günlerimizde; zenginler anbean servetlerini büyütürken, fakirler anbean daha da fakirleşiyor. Yoksulluk artık sistemde çözümsüz bir dünya problemi…
Hazin ama gerçek, Araf’ta bir umut bekleyen insanlığın baharı gelecek gibi değil…
Yoksullar sadece ve sadece yalanla beslenirken; nasıl gelecekti, o hasreti çekilen güzel günler!
Hâlbuki gösteri sürüyor; rengârenk, neşeli mi neşeli… Efendilerin çevresinde bütün yüzler gülüyor… Alanlarda, salonlarda, ekranlarda, sosyal medyada…
Algı yönetimiyle manipüle edilen toplumlar, efendilerin ötesinde berisinde, iktidarda veya muhalefette, saf tutarak siyasallaşıyor… Buna siyasal yaşam, diyoruz…
Efendinin diğer ajandasında ise, öteki siyaset hükmünü sürüyor… Reel politik, dedikleri…
Siyasal partiler tarafından çete modeli keşfedileli, ikiyüzlü ahlak, en yüce değer oldu…
Büyüklü küçüklü siyasi gruplar, kamu kaynaklarına çökmeye dayalı örgütlenmeyi esas alıyor.
Başarı, öyle bir modelden geçiyor. Ve dolaşıma dâhil olan herkes kazanıyor.
Değerin maddi temsili olarak paradan daha anlamlı, daha önemli başkaca değer kalmadı. Bakmayın, Tanrı mabetlerinin dolup taştığına, para mabetlerinden daha yücesi yok.
Parası kadar değerli, parası kadar ahlaklı, parası kadar erdemli, parası kadar dürüst, parası kadar samimi, parası kadar dindar, parası kadar çevreci, parası kadar sağcı, parası kadar solcu… Dünya, bütün değerlerin para ve mülkiyete kote edildiği bir borsa, sanki…
Başkaldıran insan gitti, baş eğen insan geldi… Yeryüzü ölçeğinde yaşanagelen paradigma çökmesi, insanlık durumunu diplere çekti; insan yaşamı değersizleşti.
Değersizleşen insan yaşamını yeniden değerli kılacak olan, kusursuz itaat değildir.
Şimdi, tabuları yıkmanın zamanıdır. Muktedirler, insanlığı her nerede ve nasıl kıskıvrak yakalayıp itaatkâr kılmışlarsa, tam oradan itibaren tabuları yıkmak gerekir.
Bu aşağılık gösteri artık son bulmalı, bu anlamsız gürültü sona ermeli.
Sayfa başına git