İşçi sınıfı da…

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı 2022 yılı kayıtlarına göre, sigortalı işçi sayısı 16 milyon, 3 milyon 600 bini sanayi işçisi. Ve sadece 2 280 bin 285’i sendika üyesi.

Bu bilgiyi neden paylaşıyorum? Çünkü işçi sınıfı geçen yüzyılda kendi için kendinde sınıf olamadı, bu yüzyılda da sınıf özelliğini kaybediyor.

Dijital devrimle zuhur eden yeni sosyolojide yoksulluk kitleselleşiyor, olağanlaşıyor. Ve bu geçici bir durum değil.

Liberal dönemde ortaya çıkan büyük bunalım sonucu dengeden çıkan kapitalist sistemde sular durulmuyor.

Çatallanma sonucu küçük girdiler büyük çıktılar yaratıyor. Sürekli genişleyen artı-değer, sistemi dengeden çıkardı. Kontrolsüz üretim doğal döngüde vahim sapmalara yol açıyor.

Keynesçi yaklaşımların son bulması, kamucu ekonominin gözden düşmesi, neo liberal dönemin yükselişi; tükeniş ve yıkılış çağının kapılarını açtı. Muhtemelen, her tarihsel sistem gibi kapitalizm de tarih sahnesinden çekiliyor.

Günümüzde, akıllı sistemler devreye girdikçe yapay zekanın üretimde emek talebini azalttığı ve giderek siber üretimde insan kaynaklı iş gücüne ihtiyacın minimize olduğu gerçeğiyle yüz yüzeyiz.

Hal böyle iken, değişim çağı eşiğinde, günü kurtarmaktan ötesine kafa yormayan siyasetçi ve yönetici zümresi, tahammül sınırlarını zorluyor.

Kavramların içinin boşalması ve anlam kaymaları sonucu ne söylediği anlaşılmaz hale gelen solun durumu ha keza çok sıkıntılı.

Değişime direnen solda, geçen yüzyılda okudukları dergi ve bildirilerden akıllarında kalanlarla durumu idare etmeye çalışanların sayısı az değil; siyasal partilerde, STK’larda, sendikalarda her an karşımıza çıkabiliyorlar.

Siyasal alanda sağ ve sol, statükonun korunması konusunda tam bir mutabakat içinde. Her iki cenah da statükodan besleniyor. Dayanışma içindeler. Biliyorlar ki değişim hepsini alaşağı edecek.

ABD ve Avrupa, yönetenlerin vasatlığı ve yetersizliği nedeniyle endişeli.

Dünya elli yıldır liberalizm ekiyordu, şimdi vasatlık biçiyor.

Sistemde paradigma çökmesi bir vakıa; meselelerin nasıl ele alınacağına dair bir mutabakat elan yok.

Ve devrimciliği rant kapısı yapanların solda bütün köşe başlarını tuttuğu koşullarda, bu meseleleri konuşmak neredeyse imkânsız.

Bu ahval ve şeriat içinde, iyimserlerin nasıl saçmaladığını gördükçe içim kararıyor, umudum tükeniyor.