Kâbus

Dünya Kadınlar Günü’nün bu yılki teması “Kadın Liderliği” olmuş.

Birleşmiş Milletler; Pandemi sürecini daha iyi yöneten kadın ülke liderlerinin izlediği politikalara dikkat çekerek;

Daha iyi bir gelecek için; kadın liderlerin önemine atıfta bulunurken, cinsiyet eşitsizliğinin altını çizmiş.

Ülkemizde, Uşak Valisi Funda Kocabıyık’ın gösterdiği disiplinli ve dirayetli yönetim ile Ege Bölgesi’ndeki düşük riskli tek il olarak Uşak’ın yer almasının, “Kadın Liderliği” temasına uygun, güzel bir örnek olduğunu düşünerek Dünya Kadınlar Günü’nün önemine matuf bir yazı kaleme almaya çalışırken yönetim kademelerinde çoğunlukla kadın liderlerin yer aldığı müreffeh bir toplumdan söz ederek, başarılı ve mutlu kadınların hayatlarından kesitler vermeyi çok isterdim.

Taciz, tecavüz mağdurlarının utanç içinde yaşadıkları suskunluklarının, onursuzluk olarak addedilmediği ve kadınlarının hunharca öldürülmediği bir ülkede yaşamış olmayı ne çok isterdim…

***

Oysa ki...

Her gün bir kadın cinayeti ile, ülkemde bitmeyen bir kâbus yaşanmakta…

Aydın’da, bir sapık tarafından tecavüz edilerek ve boğularak öldürülen doksan iki yaşındaki bir Türk anası, Samsun’da, sokak ortasında ve yavrusunun önünde öldüresiye dövülen genç bir kadın, Ankara’da, üç evladının gözleri önünde, kocası tarafından boğazından bıçaklanarak öldürülen bir anne…

Bugün yaşamıyorlar! Yuvalar darmadağın.

Vaka-i adiye haline gelerek ve sokaklara taşarak aleniyet kazanan Türkiyemin dört bir yanında, türlü çeşit işkencelerle katledilen yüzlerce kadının kanunlarla korunarak, bugün yaşıyor olmalarını ne çok isterdim.

***

Meşhur kelamdır: “Dirlik bozulunca; ya ölüm gelirmiş ya zulüm…”

Öyle de oldu!

Ahlak ve vicdan anlayışından uzaklaştıkça bir milletin en kuvvetli savunma mekanizması olan “dirlik” kavramını unuttuk biz.

Vasat kültürlerin egemen olduğu sığ düşüncelerle anlatılan o boş masalları dinlerken dirliğimizi yitirdik biz.

Şimdi ölümü ve zulümü en derinden yaşadığımız çok zor zamanlardayız.

İnsan gibi düşünüp, insan gibi hissedip insanca yaşamayı bilmeyenlerin çevirdiği bir cehennemde yaşarken sorgu ve yargı aşaması ile kaybedilen zamanlarda, bu canilerin, kılık kıyafetlerini düzelterek yaptıkları savunmalarına kulak mı vereceğiz? 

Ya da istismar ve af kelimelerinden müteşekkil türlü çeşit söylemleri dinleyerek mi karşılayacağız gelecek zamanları?

Özetle “AF” kelimesinin içinde barındırdığı iyi niyete dair bütün güzel hasletler ile; “İSTİSMAR” kelimesinin “iyi niyetin kötüye kullanılması” olarak bilinen manası bir arada düşünülebilir mi? Elbette düşünülemez, düşünülmemelidir.

Zira “istismarın affı olmaz!” düşüncesi, izan ve feraseti ile taciz ve tecavüz suçları, af kapsamında tutulmamalıdır.

***

Kadın cinayetleri kabusunun bittiği, yarınları umutla karşılayan müreffeh bir toplum olabilmek için bir türlü yürürlüğe giremeyen İstanbul sözleşmesi ve 6284 sayılı kanunun uygulanması hususu; gerektir, şarttır. Ancak böylelikle; cinsiyet eşitsizliğinden söz edilmeyen bir gelecek inşa edebiliriz.

Kadınlarımızın, çocuklarımızın şiddet ve istismara maruz bırakılmadığı, bir seferlik hayatların, Devlet tarafından güvence altına alındığı zamanları yaşamamız ve  bu korkunç kâbustan bir an önce uyanabilmemizi, ne çok isterim.