Geçmiş yıllardan birinde birinci sınıftan ikinci sınıfa geçen bir öğrencimdi Kutay. Siyah kıvır kıvır saçları, akıllı akıllı bakan gözleriyle yumuşacık, tatlı mı tatlı bir çocuk… Dedesini gördüm sokakta. “Kutay hergün 27 gün kaldı, 26 gün kaldı diye sayıyor, neyi sayıyorsun?” dediğimde, “Okulun açılmasına kaç gün kaldı, onu sayıyorum dede, okulumu, arkadaşlarımı, derslerimi, düzeni, birşeyler öğrenmeyi çok özledim” dediğini açıkladı.
Kutay küçücük yaşıyla, eğitimde olması gerekeni özetlemiş dedesine. Okullar bunun için var olmalı; öğrenciler okumayı, öğrenmeyi, sosyalleşmeyi, düzeni sevsinler, özlesinler, okullarına koşa koşa gitsinler diye. Kutay’ın bu özlemi beni çok sevindirdi ama bu koşullar ülkemizin çoğu okulunda geçerli mi? Öğretmenler, okul yöneticileri idealist ve sevgi dolu bir yaklaşım içinde mi? Uygulanan müfredat günün koşullarına uygun mu? Çocuklarımızı test ve sınav yarışında öğütüyor muyuz? Mutlaka gerekli sınav başarısı. Yaşamımızın olmazsa olmazı. Ancak, sınav başarısını çocuklarımızı öğütmeden kazandıramaz mıyız?
İlkokulda okula koşa koşa gelen çocuklar yıllar geçtikçe okuldan ve okumaktan uzaklaşıyorlar, hedef sadece sınav ve yarış oluyor, öğrenmenin keyfi, zevki diye bir konsept kalmıyor. Lisede motivasyon iyice düşüyor. Öğrencilerin düşen motivasyonu öğretmenleri de iyi etkilemiyor. Dış dünya çocuklar için gittikçe çekici oldukça eskiden sosyalleşmenin odağı olan okullar motivasyonu düşen çocuklar için yarı açık cezaevi gibi algılanmaya başlıyor. Facebook, internet oyunları, AVM’ler derken dış dünya oyalanmanın ve keyfe yönelik zaman geçirmenin yolu olunca okullar, öğrenmek, öğrenmekten zevk almak rafa kalkıyor.
Ergenlik çağının en üst noktasında olan sekizinci sınıflar bu gölgelerde sınava girdi ama nasıl girdi? Bazıları çok yüksek bir motivasyonla hazırlandı sınava, bazıları kavga gürültü eşliğinde. Ama bir gölge daha var. Bu ülkede geçmişte üniversite sınav soruları çalınmış, KPSS soruları çalınmış, zaten bir soru çalma kültürü oluşmuş, şimdi yurdun tüm İlçe Milli Eğitim müdürlüklerinin eline teslim edilen bu sorular çalınmadan, bir hakkaniyet kültürü içinde mi dağıtıldı okullara? Neler döndü acaba? Bu konuda bana bir ilçeden şikayet geldi bile. İşte, TEOG sınavları tüm bu sıkıntıların gölgesinde yapıldı.
Öğrencilere sınav başarısı için ilk önerim dersi derste öğrenmenin en kolay öğrenme biçimi olduğundan hareketle dersi iyi dinlemeleri. İkinci önerim ödevlerin mutlaka aksatmadan yapılması, çünkü ödev öğrenilenleri pekiştirmenin en iyi yoludur. Üçüncü önerim ise öğrendikleri dersi arkadaşlarına anlatmaları, onlara yardımcı olmaları, çünkü birşeyi birine anlatırken biz de daha iyi anlarız. Böylece hem kendinize, hem de arkadaşınıza yararlı olursunuz.
Anne-babalara önerim: Çocuklarınızla olumlu iletişim kurun, sınavlarla ilgili çok baskı yapmayın, zaten bu yarış adil, dürüst bir yarış değil. Onları anlayın ama şımartmayın. Onlar evde ders çalışırken siz de kitap okuyun, faturaları düzenleyin. TV’nin sesini sonuna kadar açıp, çocuğunuzun çalışmasını beklemek pek gerçekçi olmaz. Çocuklarımız bizi model alır. Biz onlara iyi örnek olursak, onlar da bizi üzmeden çalışır,sınavlarda başarıyı yakalar.
Sevgili meslektaşlarım eğitimcilere de seslenmek istiyorum. Bizim mesleğimiz çocukları, gençleri sevmeden, idealist düşünmeden yapılacak bir meslek değil. Koşullar zor da olsa, kolay da olsa, onlar bizim çocuklarımız, ülkemizin geleceği. Sevgili Atatürk’ün cumhuriyeti emanet ettiği kişiler. Onlara sevgi, hoşgörü ve disiplin çerçevesi içinde yaklaşmamız gerektiğini düşünüyorum.
Tüm öğrencilere bu sınavlarda başarı dileklerimle…
Sayfa başına git