Yaşı 50’nin üstünde olanlar…
Şıppadanak hatırlayacaktır “Canım Kardeşim” filmini…
Yeşilçam’ın yüz akıydı…
Kansere yakalanan minik Kahraman’ın hikayesini…
Gözyaşları içinde izlemiş…
Yüreğimizde hiç silinmeyecek bir damgayla…
Sinema salonlarını terk etmiştik…
Hele filmin finali, tam “kalplere vur bir hançer” gibiydi…
Kahraman’ın bu dünyadan göçtüğü anlar…
Unutulacak gibi değildi…
Zavallı yavru…
En çok istediği şey olan televizyona kavuştuğu sırada…
Hayata gözlerini yumuyordu…
***
Kısa adı “LÖSEV” olan…
“Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı”…
50 yıl önce çekilmiş…
O “Canım Kardeşim” filminin acıklı sonunu…
Mutlu sona çevirdi…
Ruhları sakinleştirdi; gözyaşlarını durdurdu…
Nasıl yaptı?
23 yıldır yaptığı gibi…
Lösemili ve kanser hastası çocuklara…
Şifa elini uzatarak…
***
Lösemi, lanet bir hastalık…
Halk arasında…
Kan kanseri ya da kemik iliği kanseri olarak biliniyor…
Çocukluk çağı kanserleri arasında yüzde 30’la en sık görülen tür…
Kahreden yanı şu:
Türkiye’de her yıl 4 bin yeni lösemi vakası patlıyor…
Sevindiren yanı ise…
Artık, bu hastalıkta iyileşme oranı yüzde 92’yi yakaladı…
Kimin sayesinde?
Kısa adı LÖSEV olan…
“Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı”…
Bu illet hastalığa savaş açtı…
Neden savaş diyoruz?
Çünkü…
Lösemi belası cephe genişletti!
Artık yeni doğan bebeklerde bile görülüyor!
***
Kansere kurban vermemek için…
Önce LÖSEV’in dimdik durması gerekiyor…
Bunun için de…
Destek şart…
Bağış şart…
Görünmeyen ellerin yardımı şart…
Bakın, önümüzde Kurban Bayramı var…
İslâmiyet bir yardımlaşma dinidir…
Yardım yapanla yapılan arasında sevgi doğar…
Peygamberimiz Hazreti Muhammed’in sözüdür ve ibretliktir:
“Veren el, alan elden üstündür…”
Meali şudur:
Yardım edilen değil, yardım eden kişi olmak daha iyidir…
Ve, bi’ayrıntı daha:
Yardımlaşmanın yaygın olduğu toplumlarda…
Dostluk duyguları güçlü olur…
Zenginlik ve refah artar, fakirlik azalır, dilencilik ortadan kalkar…
***
LÖSEV, harikalar yaratıyor sessiz sedasız!
Memleket genelinde kayıtlı…
50 binin üstünde çocuk ve yetişkin kanser hastalarına…
Şifa dağıtıyor; destek sunuyor…
Bilmediğiniz bir ayrıntıyı dökelim bu satırların arasına…
LÖSEV ’e kayıtlı hasta ailelerin yüzde 87’si…
Asgari ücret ve altında gelirle yaşamaya çalışıyor…
Onlar “kırmızı et” alamıyor…
Kim bilir; belki etin tadını bile unuttular…
Oysa…
Kanser tedavisi gören hastaların…
Sağlıklı insanlardan %50 daha fazla proteine ihtiyacı var...
LÖSEV…
Bu tıbbi gerçeğin ışığında…
15 yıldır bu güzel ülkenin güzel insanları için…
Vekâleten kurban kesiyor ve etini dağıtıyor…
Ekonomik yoksunluk çok kritik seviyede…
Bu nedenledir ki…
LÖSEV, şuna karar verdi:
Bayram dönemi için aldığı vekâleten kurban bağışlarını…
Kayıtlı hastalarına ulaştırmaya kararlı…
Diyeceksiniz ki…
“Bu hayırlı şifa yolculuğunda benim katkım nasıl olur?”
İşte cevabı…
***
Bayram öncesi bağışınızı LÖSEV’e yapıyorsunuz…
Kurbanınız…
Bayram günlerinde…
Diyanet İşleri Başkanlığı’nın esaslarına uygun kesiliyor…
Bu görev yerine getirilirken…
Bağışçıların isimleri tek tek okutuluyor…
Kesilen kurban eti…
12 ay boyunca vakumlanmış ambalajlarda…
LÖSEV’e kayıtlı ailelere ulaştırılıyor…
O ailelerin sayısı…
Neredeyse 50 bin…
Bundan daha “hayırlı bağış” geliyor mu, aklınıza?
***
Tam bu satırları okurken…
“Ben de LÖSEV’e bağış yapacağım!” diyorsanız…
LÖSEV’in…
Yaşadığınız kentteki irtibat ofisine başvurmanız yeterli…
Dilerseniz…
Bankanızdan…
Olmadı…
www.losev.org.tr üzerinden online bağışınızı gerçekleştirebilirsiniz…
***
Aslında her bayram kendilerini hatırlatıyorlar!
TV’lerin reklam kuşaklarında…
Gazetelerin sayfalarında…
İçiniz burkuluyor bakarken…
Yüzleri cerrahi maskeyle kapalı; saçları dökük…
Çoğu kez şapkalılar; çünkü…
Minicik kalpleri bile dayanamıyor öyle saçsız görünmeye…
Günlük hayatta tam gün maske takmak zorundalar…
Bizim için son 16 aylık işkence…
Öyle ağır geldi ki, o tüy kadar hafif maskeler bize…
Eve gelince, ayakkabıdan önce maskeyi çıkarıp, atıyoruz…
O parmak kadar yavrular n’apsın?
Aylarca, yıllarca…
Mikrop kapmamak adına…
Şifa buluncaya kadar maskeyle yaşıyorlar!
***
Bitiriyoruz…
“Canım Kardeşim” filmindeki Küçük Kahraman…
Senaryo gereği…
“Acı Kaderi”nin kurbanı olmuştu…
Reklam filminde ise…
O güzel yavrunun…
Kaderi değişiyor; hepimizin içine güneş doğuyordu…
Löseminin pençesindeki…
Yeni kahramanları kurtarmak için…
Ha’di…
Siz de elinizi uzatın…
Dertliye derman…
Çaresize umut olun…
Nokta…
Sonsöz: “Bir başkasının yaşamasına yardım etmeyen, yaşadığını bilemez… / Jackson Brown – Amerikalı Yazar…”
Sayfa başına git