Bizim mesleğimizde…
Fotoğrafın büyüsü şudur…
Yazdıklarınız, “bal dök yala” kalitesindedir ama…
O röportajın tek kare fotoğrafı bile…
Size…
Röportajın ya da haberin karanlıkta kalan sırlarını…
Anlatmaya yeter!
Bu temel özellik…
Fotoğrafı çeken ustaya…
Allah’ın lütfettiği…
Bir hazinedir…
Aynen başlıktaki gibi:
“Bir fotoğraf, 1000 kelimeye bedeldir!”
İşte, bu yazının kahramanı…
50 yıllık dostum, meslektaşım Esat Erçetingöz’ün…
Sevgiyle örülmüş fotoğraf aşkının…
İzmir’in nadide çiçeği “Kuş Cenneti”ni anlattığı…
Son sergisine yansıyan parlak ışığıdır…
***
Ancak…
Önce “Zaman Tüneli”ne girmek gerek…
Neden?
Gazeteci olmak için can atan gençler için…
Kulaklara bi’çift küpemiz var!
***
Tarihi Namık Kemal Lisesi’ni bitirip…
Ege Üniversitesi Gazetecilik Yüksek Okulu’na kaydını yaptırdığında…
Takvimler 1973’ü gösteriyordu…
Gelgelelim…
Yoksulluk diz boyu, eğitimi sürdürebilmek için…
Çalışmak zorundaydı…
Dostlar araya girdi; müjdeli haber geldi:
“Demokrat İzmir Gazetesi’nin Yazı İşleri Müdürü Çetin Gürel, konuşmak için yarın seni bekliyor…”
O gece hiç uyumadı…
Sabahın köründe…
Demokrat İzmir’in Konak’taki binasının kapısındaydı…
Mazot kokan ahşap merdivenleri uçar gibi çıktı…
İyi de…
Çetin Ağabey’le görüşmek ne mümkün…
Ertesi gün, yine…
Daha ertesi gün, yine…
Hafta sonu, yine…
Her defasında kapıdaki görevli şöyle diyor:
“Çetin bey bugün çok yoğun, sen yarın gel…”
Nereden bilsin, o delikanlı?
Her gelişinde “kapı duvar” oyununun…
Aslında bir “sabır terazisi” olduğunu!
Nihayet…
Bir hafta sonra “Tamam” diyorlar: “İşe alındın…”
İlk görev yeri Spor Servisi…
Müdür; Okan Abi (Okan Yüksel)…
Haber Müdürü; Hüseyin Yangır…
Veeee…
Sahaya ilk çıkış…
Kahramanımızın boynunda…
Babasının mezuniyet hediyesi…
Rus malı “Lubitel – II” fotoğraf makinesi…
Çok heyecanlı…
Görev yeri, Alsancak’taki Atatürk Spor Salonu…
“Basketbol Şampiyonası”nı hem yazacak, hem fotoğraflayacak…
Büyük şok…
Salona girince ortaya çıkıyor…
Karşıyaka-Galatasaray gibi kocaman takımların maçına geldiğini sanan…
Geleceğin yıldız gazetecisi…
Bi’de bakıyor ki, söz konusu karşılaşmalar…
“İlkokullar arası basketbol şampiyonası” için…
Çocukların boyu 1.30, bilemedin 1.40 metre…
Potanın yüksekliği 3 metre…
Gel de fotoğrafta ikisini bir araya getir…
Bizim mesleğin lügatında…
“Çaresizlik” kelimesi yok!
Az düşünüyor, “N’apayım?” diye…
Sonra, aklına ilk gelen formülü uyguluyor…
Fotoğraf makinesi üstten bakmalı…
Pota altına koyunca…
O “parmak kadar” basketbolcular adeta devleşiyor…
Fotoğrafları çekiyor; notlarını alıyor…
Gazeteye uçar gibi dönüyor…
Biraz sonra “eser” masanın üstünde…
Fotoğrafların hepsi enfes…
Okan Abi, gururlu…
“Aferin…” demedi; onun yerine…
Esat Erçetingöz’e, hayatı unutamayacağı bir cümleyle…
Meşhur “merhaba”sını çaktı:
“Aramıza hoş geldin gazeteci…”
Gurur, işte budur!
***
O günkü Esat, hiç değişmedi…
Bugün de aynı Esat…
Mesleki heyecanı, inanılmaz bi’şekilde yerli yerinde…
Hala habere gidiyor…
50 yılda 43 fotoğraf makinesi eskitti…
Hepsi “Basın Müzesi”ni süslüyor…
Şimdi teknoloji harikası…
Filmi(!) hiç bitmeyen dijital bir makine kullanıyor…
Ve…
Gece / gündüz…
“Hayatı fotoğraf kareleri ile ölümsüleştiriyor!”
Bi’farkla…
Bu kez…
Sizi, bizi, hepimizi…
İzmir’in pırlanta taşı Kuş Cenneti’ni…
Emsalsiz fotoğraflar eşliğinde…
Ayağınıza getiriyor…
“Flamingo Adası” adını taşıyan o sergi…
Sadece bu yıl…
18 bin flamingo yavrusunun dünyaya geldiği…
Muhteşem bir görsel şölenden farksız…
Bu nedenledir ki…
O sergideki her fotoğraf…
Size en az “1000 kelimelik” bilgi dağarcığı olacaktır…
Pembe – beyaz renkleriyle anne flamingoların…
Yeni doğmuş simsiyah yavrularını…
Nasıl aşk’la beslediğine tanık olacaksınız…
O sergi…
Çiğli Belediyesi Fakir Baykurt Salonu’nun fuayesinde sizi bekliyor…
İzleRKEN…
Doğanın gücüne tanık Olacak ve…
Esat Erçetingöz’ü gönülden alkışlayacaksınız…
Sergi, 30 Nisan Cumartesi’ye kadar açık kalacak…
***
Bitiriyoruz…
Kaliteli bir fotoğraf…
Bir gerçeği anlatan…
Ruha dokunan ve…
Merakla bakanı bunu görebildiği için farklı kılan fotoğraftır…
Yani tek kelimeyle etkilidir…
“Fotoğrafların Efendisi” merhum Ara Güler, diyor ki:
“Ben gazeteciyim; fotoğrafçı değilim… Fotoğrafçı bomba patlar kaçar... Ama gazeteci peşinden gider, olayı yakalamaya çalışır… Fotoğrafçı ile gazeteci arasındaki fark budur… Ben de bu yaşa kadar ona göre çalıştım…”
Nokta…
Sonsöz: “Eğer bir hikayeyi sözcüklerle anlatabilseydim, yanımda sürekli bir fotoğraf makinesi taşımaya ihtiyaç duymazdım… / Lewis Hine – ABD’li fotoğraf ustası…)
Sayfa başına git