Yaklaşan genel seçimlere etki etmesi muhtemel ‘ulusal ölçekte’ faktörleri masaya yatırdıktan sonra ‘yerel anlamda’ süreci şekillendirecek başlıklara da göz atmak durumundayız. İzmir’in hatta Ege’nin son süreçlerdeki ‘muhalif’ tavrının önümüzdeki seçimlerde de sürüp sürmeyeceği, kentte yüzde 35–37 bandında sıkışan Erdoğanlı AK Parti’nin Davutoğlu ile birlikte bu çıtayı aşıp aşmayacağı önemli…
İzmir’in 2002’den bu yana sırtında taşıdığı CHP’yi bu kez indirip indirmeyeceği…
Yerel seçimde yükselme eğrisi gösteren MHP’nin 2 olan vekil sayısını katlayıp katlamayacağı…
Belediye başkanlarının performanslarının sürece etki edip etmeyeceği…
Aday profillerinin sandığa yansıyıp yansımayacağı…
Tüm bu sorulara yanıt bulduktan sonra ‘mevcut vekillerin şansını’ değerlendirip kaynayan kulislere göz atabiliriz.
‘İzmir’in ‘başkan’ kabul edildiği Ege Bölgesi, AK Parti iktidarına karşı ‘ağırlıklı muhalif’ duruşunu korur mu?’ sorusunu bugünden yanıtlamak zor. Ama şu kadarını söyleyebilirim.
Bu biraz da ‘Cumhurbaşbakan’ Erdoğan’a bağlı!
İzmir hatta Ege genelinde tepkinin ağırlıklı nedeni Erdoğan’ın üslubuydu çünkü... Sandığa yansıyan CHP’nin yahut MHP’nin çok başarılı olması, çok beğenilmesi değil, Erdoğan’ın ülkeyi götürdüğüne inanılan istikamet, kavgacı, ayrıştırıcı üsluptu.
Cumhuriyet tarihi boyunca iktidarları belirlemiş ve iktidarlarla hareket etmiş İzmir ve Ege için muhalefet bayrağını 12 yıldır taşımak hiç de kolay sayılmaz.
Hem de muhalefetin bu denli dağınık ve iddiasız olduğu adeta iktidarların sigortası olduğu bir dönemde… Bölge insanı 12 yıldır devlet olanaklarından uzak duruyor.
Dahası iktidar masasına yanaşamıyor.
Artan kutuplaşma ikliminde Ege Bölgesi giderek Ankara’dan uzaklaşırken ‘gözden ırak, gönülden ırak’ misali kabinede de sadece 1 isimle temsil ediliyor.
O isim de AK Parti’nin ‘yerel başarı’ sağladığı Denizli’den…
İktidar cephesinde Ege’nin ‘üvey evlat muamelesi’ görmesini ‘ne kadar ekmek o kadar köfte’ örneği üzerinden normal karşılamak gerekiyorsa da CHP’nin de en çok oyu aldığı Ege’yi ‘MYK düzeyinde’ yok sayması, başkenti kabul edilen İzmir’in Kılıçdaroğlu’nun A Takımı’nda ‘sıfır’ çekmesini anlamak mümkün değil.
MHP’nin de belirgin bir başarı sağladığı Ege Bölgesi’nin genel seçimde takınacağı tavrı doğrusu merakla bekliyoruz.
AK Parti’nin İzmir ve bölgede belirli bir ‘direnç’ noktalarında kaldığını görüyoruz. Bu çıtaların aşılıp aşılmayacağı Erdoğan’ın bundan sonra atacağı adımlarla doğru orantılıdır.
Eğer Erdoğan iç siyasetten elini çekip seçimden önce susmayı başarabilir ve Davutoğlu’na sahneyi bırakabilirse, başka bölgeleri bilmem ama İzmir ve Ege’de partisi adına doğru bir adım atmış olur. Ama Erdoğan Davutoğlu’na ‘Akbulut muamelesi’ yapmayı sürdürürse sandıkların eğiliminin çok değişeceğini sanmıyorum. Çünkü Erdoğan’ın keskin hatta ayrıştırıcı üslubunun bölge insanındaki karşılığı açık ve pek çok seçim sonucuyla sabit…
Ancak ‘aday faktörü, yerel yönetimlerin sandığa etkisi’ gibi başka başlıklar da sandığa yansıyacaktır. CHP bir önceki seçim gibi yarıdan fazlası ithal ya da İzmir’de fiilen oturmayan ve de neredeyse hiçbiri oturduğu seçim bölgesinden gösterilmeyen yanlış bir aday listesiyle İzmir’in karşına çıkarsa…
CHP’li yerel yönetimler bugünkü yanlışlarında ısrar etmeyi sürdürürse…
Seçmende bir hayal kırıklığı daha yaratırlarsa…
Başta kentsel dönüşüm olmak üzere kentin ana sorunlarına dönük somut bir adım atmayıp, kronikleşmiş meselelerde topu taca atmaya devam ederlerse…
İzmir ve Ege’nin sandıklarında bu yanlışların bir bedeli mutlaka olacaktır.
*
Gelelim mevcut vekillerin şansına…
AK Parti’de 3. dönemini dolduran Mehmet Tekelioğlu’nun şu anda aday olması ‘teknik olarak’ mümkün görünmüyor.
Binali Yıldırım’ın durumu da aynı…
Ertuğrul Günay, Erdal Kalkan ve İlhan İşbilen’in yollarını ayırdığı iktidar partisinde banko gözüyle baktığım iki isim var.
Ali Aşlık ve Aydın Şengül…
Her ne kadar Bilal Kırkpınar’ın ‘genç kotasından’ iç kulvardan atak yaptığını görüyorsak da MKYK Üyesi Hamza Dağ’ın hala ‘genç kotasından’ seçilecek kadar güçlü olduğu düşünülüyor.
Yerel seçimlerde ‘Konak adayı’ olarak ‘görev adamı’ olduğunu ortaya koyan AK Parti’nin çalışkan isimlerinden İlknur Denizli’nin de çok sayıda kadın rakibini kolayca ekarte edeceğine inanıyorum.
Önceki dönem Kadın Kolları Kotası’ndan seçilen Nesrin Ulema’nın yerini ‘camide resmi nikah’ çıkışıyla dikkatleri üzerine çeken Özen Kızılırmak’a bırakma ihtimali var.
Dahası ‘kadın kotasından’ kimin ipi göğüsleyeceği halef-selef başkanların rekabetine bağlı…
Son süreçte kutsal topraklar üzerinden verdiği mesajlarla dikkat çeken Rıfat Sait’in Balkanlar üzerinden atak tazelediğine şahit olsak da o kulvardan başta Ömür Şanlı olmak üzere başka isimlerin de niyetli olduğunu biliyoruz.
Aşlık ve Şengül’ü neden banko gördüğüme gelince;
Erdoğan’ın listeler üzerinde etkin olacağına inandığımdan…
Ve halihazırda birbirlerine rakipmiş gibi gözükseler de her iki ismin de Erdoğan ekibinin sadık birer temsilcisi olduğu biliniyor. İkisi arasında en banko hangisi diye sorarsanız ‘Ali Aşlık’ derim. Çünkü Aşlık, ‘paralelle mücadele’ sürecindeki çıkışlarla Erdoğan için göğsünü siper etti. Erdoğan’ın Aşlık’ı ‘sivil hayata’ göndereceğine ihtimal vermiyorum.
CHP’ye dönersek;
Alaattin Yüksel ‘aday değilim’ diyerek kendisini kulislerin dışına itti. Her ne kadar siyasette ‘dün dündür…’ olduğu bilinse de Yüksel’in adının şimdiden 2019 Büyükşehir adayları arasında sayıldığını hatırlatalım.
İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nun yakın siyaset yoldaşı Yüksel’in son süreçte Kocaoğlu ile arası limoni olsa da bu ekibin içinde hareket etmeyi sürdürmesi bekleniyor.
Ve Yüksel-Kocaoğlu ekibiyle birlikte hareket eden Hülya Güven’in şansı az görülse de YDK Üyesi Mustafa Moroğlu’nun yerini koruması bekleniyor.
Her an istifa etmesi de beklenen Prof. Birgül Ayman Güler’in üzerinin çizildiği, 3 dönemdir vekil olan Prof. Oğuz Oyan’ın da bu kez dinlendirileceği konuşuluyor.
CHP’de banko gözüyle baktığım isimlerin başında PM Üyesi Mehmet Ali Susam geliyor.
Yine Kılıçdaroğlu’nun PM’de görev verdiği merkez sağdan transfer ‘eski dostu’ Aytun Çıray’dan vazgeçmesi beklenmiyor. ‘Baş danışman’ sıfatlı Erdal Aksünger’in de yeniden aday olma yolunda önemli bir avantaj yakaladığı düşünülüyor.
TBMM’deki görevi nedeniyle İzmir’de çok fazla bulamayan Güldal Mumcu ve CHP’nin AİHM’den transferi hukukçu Rıza Türmen’in kaderinin tamamen Kılıçdaroğlu’nda olduğu biliniyor. Çünkü her iki ismin de Genel Başkan Kılıçdaroğlu ile yoğun ve yakın mesai içinde olduğu görülüyor.
İzmir’den aday gösterilen Mustafa Balbay’ın bu kez Aydın ya da Ankara illerinden birine kaydırılabileceği konuşuluyor. Keza İzmir’den en az 4-5 ‘ünlü gazetecinin’ adı vekil adayları arasında sayılıyor. Kentle uzaktan bağ kurmaya çalışan CHP’nin çalışkan vekili Rahmi Aşkın Türeli ile sendikacı Musa Çam’ın da liste şansları bana göre devam ediyor.
Tabi ki ‘genel merkez’ ataması olursa…
Yani son sözü Kılıçdaroğlu söylerse…
Ön seçim ya da eğilim yoklaması yapılırsa İzmir’in listelerindeki dengeler tepeden tırnağa değişecektir.
Ortaya çok daha güçlü, kentle bağı sağlam bir liste çıkacaktır.
MHP cephesinde değişen fazla bir şey olacağını sanmıyorum.
Her ne kadar İzmir listelerinin değişmez ikilisi Oktay Vural ile Kenan Tanrıkulu’na yönelik bir teşkilat homurtusu varsa da MHP’de hesaplar daha çok 2. ve 3. sıralar için yapılıyor. Çünkü yerel seçimlerde özellikle dış ilçelerdeki çıkışıyla dikkat çeken MHP’nin bu kez en az 4 vekil çıkaracağına inanılıyor. MHP’nin İzmir’in iki seçim bölgesinden 6 vekil çıkarmasının da bugün için ‘sürpriz’ kabul edilmeyeceği konuşuluyor.
DEVAM EDECEK…
Sayfa başına git