Çok uzun zamandır...
Canımızı yakan, ümidimizi kıran, belimizi büken pek çok sosyal ve siyasal sıkıntı... Ekranlarda gündemden düşmeksizin pehlivan tefrikası halinde ısrarla tartışılırken...
Tarihten bir yaprak daha düştü ve yine bir 8 Şubat günü geride kaldı...
86 yıl önce, seçme ve seçilme hakkını elde eden Türk kadınının...
Milletvekili seçimleri ile meclise girmesinin yıldönümü haber niteliği taşımalı...
Gündeme taşınarak, hatırlatılmalı idi...
***
Kadınsız demokrasi, eksik demokrasidir mesajları veren ve kadını “adı” ile ön plana çıkarılması gerektiğine vurgu yapan tartışma programlarını aradı gözlerim...
Belki ben rast gelmedim... Kim bilir?
Hatırlarken hatırlatalım... Unutmayalım, unutturmayalım istedim...
Bir asra yakın bir zaman önce...
Kurtuluş mücadelesinde askeri ile omuz omuza çarpışan...
Nene hatun, Gördesli Makbule, Hailde Edip ve adını tarihe yazdırmış...
Nice kahraman kadının “adı” ile “adlandırılır” olmuştu Türk kadını...
Cumhuriyetin ilanı ile birlikte, kadının adının “mevzubahis” edildiği bir düzenin gelişmesi ve yerleşmesi için...
“Daha emin ve daha doğru olarak yürüyeceğimiz bir yol vardır: Büyük Türk kadınını çalışmamıza ortak kılmaktır” diyordu ulu önder M. Kemâl Atatürk…
Büyük bir istekle, görülmemiş nezaketle ve sonsuz bir kararlılıkla...
Cumhuriyetin ilk 10 yılında...
Gerçekleştirdiği devrimlerle... Tüm insan haklarını, ülkesinin kadınlarına teslim etti..
Türk Medeni Kanunu’nun 4 Ekim 1926'da kabul edilmesi ile...
Ve Türk toplumunda kadını “adı” ile anma şuuru gelişiyordu...
Ailede kadın-erkek eşitliği sağlanması...
Evlilikte resmi nikáh zorunluluğunun olması
Erkekler için tek eşle evlilik esasının
Kadınlara, istedikleri mesleğe girebilme hakkı tanınması
Mahkemelerde tanıklık yapması ve
Miras ve boşanma konularında kadın erkek eşit sayılacaktı...
Bundan böyle kadın; bir kişinin kızı ya da karısı namıyla anılmayacaktı...
Kadınsız demokrasi olmaz şuuru, siyasi hayatın adabı olacaktı...
1930- Belediye seçimlerine katılma hakkı ile;
Sadiye hanım ilk kadın belediye başkanı...
1933-Muhtarlık seçimlerine katılma hakkı ile;
Gül Esin hanım, ilk kadın muhtar olmuştu...
Kadınların vazifesi sadece ev hanımı olmak ve ya annelik yapmak...
Marifetleri ve maharetleri, sadece börek açmakla anılmayacaktı...
Bundan böyle..
Kadınlar sahip oldukları vasıflarla, karar mekanizmalarında söz sahibi olarak isimlerinden söz ettireceklerdi...
Ve öyle de oldu...
1934-Milletvekili seçme ve seçilme hakkı ile...
Seksen altı yıl önce...
1935 yılı TBMM 5. Dönem seçimlerinde...
Türk Kadınının ilk kez Seçme ve Seçilme hakkını kullandı...
Yüce meclisteki , 395 milletvekili arasında 18 kadın milletvekili gururla, umutla yer aldı..
Özetle...1936 yılında nüfusu 16.000.000 olan ülkemizde...
Ve genel okuma yazma oranının yüzde 15 olduğu yıllarda...
Nüfusun yarısını teşkil eden kadınlar...
Yüzde sekiz okuma yazma oranı ile 18 kadın TBMM’ne girmişti...
Artık... Parlamentodaki mevcut kadın sayısı ile...
Dünyada ikinci sırada yer alan bir Türkiye vardı...
Mebrure Gönenç, Sabiha Gökçül Erbay, Şekibe İnsel, Huriye Öniz Baha,
Fatma Memik, Nakiye Elgün, Fakihe Öymen, Satı Çırpan, Ferruh Güpgüp,
Bahire Bedii Morova, Mihri Pektaş, Meliha Ulaş, Fatma Esma Nayman, Sabiha Görkey, Seniha Hızal,Benal Nevzat Arıman, Türkan Örs Baştuğ, Hatice Özgener hanımlar...
İsimleri ile meclis kürsüsüne davet ediliyorlardı... Türkiye çağ atlıyordu...
Atasının kızı, kendi ismi ile anılır olmuştu...
Kadını kendi adı ile anmak, yetenekleri ile ön plana çıkarmak yönünde büyük adımlar atılmaya başlanmıştı büyük bir kararlılıkla...
Ülkemde, ötekileştirmeden, ayrıştırmadan...
Her sahada, kadın erkek ittifak halinde idi...
Ve omuz omuza gerçekleşen umut dolu aydınlanma ve kalkınma yılları başlamıştı...
Cumhuriyet öncesi dönemi kadınlarının hayâl bile edemeyeceği bu haklar...
Bir kurtuluş destanı yazan M.Kemâl Atatürk tarafından...
Cumhuriyet kadınına, adeta bir gümüş tepside sunulmuştu...
Saygı, rahmet ve minnetle…
***
Bugün ise ;
Ülkemizin nüfusu 83.000.000
Okur yazar oranı ise (Altı yaş üzeri) yüzde doksan altıdır...
Ve meclisteki 600 sandalye dağılımında...
Yüzde 17 oranı ile... Sadece, 103 sandalye kadın milletvekillerine ait..
Oysa ki; artan nüfusla birlikte , okur yazar sayısındaki artış...
Ve kadının siyasi ve toplumsal hayattaki yeri irdelendiğinde...
Ülke nüfusunun yarısını oluşturan kadınların siyasetteki düşük mevcudiyetlerinin düşündürücü sonuçlarını yaşamaktayız...
Böyle bir durumda;
Cinsiyet eşitliğinden, sosyal adaletten...
Adil gelir dağılımından, refah düzeyinin artmasından söz eden...
Bir toplum yaratmak elbette ki, mümkün değildir...
Kadının öncelikle ve mutlaka
"seçilme hakkına" müdrik olması...
Ve siyasi arenadan, sivil toplum örgütlerine ve derneklere kadar her platformda..
Kadının ekseriyetle yer alması gerektir, şarttır..
Her alanda, nispi temsil hakkına sahip çıkan kadınların artması ile....
Gündemimizi bir hayli meşgul eden ve yaralayan kadın cinayetlerinden...
Kadına karşı şiddetten, cinsel taciz ve istismardan, çocuk yaşta zorunlu evliliklerden..
Söz edilmeyen müreffeh yarınlara erişmek mümkün olabilecektir...
Öyle ise; şimdi artık...
Kadın hakları konusunda her türlü serzenişi bir tarafa bırakıp ...
Eksik ve aksak yanlarımızı onararak...
Sahip olduğumuz tüm hakların farkına varma zamanıdır...
Artık...
Bunca acıdan sonra anlamış olmamız lazımdır ki...
Ülkemize her alanda kadın elinin değmesi şarttır...
Sarıp sarmalayıp, sandıklarımızın en dibine saklayıp da kullanmayı unuttuğumuz...
“Tüm hakları mahfuz” o değerli mirası çıkarıp güvenle ve inançla kullanma zamanıdır...
Yani Türk Kadınının; kendisine değer verme, varlığının yüce bilincine erme zamanıdır...
Sahip olduğumuz, tüm Cumhuriyet kazanımlarının farkında olarak ve de sahip çıkarak...
Kadının...
Adının ve başarılarının nezaketle telaffuz edildiği zamanlar, geleceğimize ilham olsun..
Sayfa başına git