Ben kimim ki!

Eskiden böyle miydi? 

Bensiz düğün dernek olmazdı. Takıların kralını ben takardım. 

Bir yardım mı gerekiyor, ilk akla gelen bendim. 

Memleketin en iyi esnafı beni gösterirlerdi. 

Kazancım çok şükür iyiydi, hiç şikâyetim olmadı. 

İsteyip de kızı alamayan kim varsa… Futbolcu transferi yapamayan kulüplerin çaresi de bendim… 

Hanım hala soruyor, topçularla ilgileniyor musun, topçuya para harcıyor musun diye. 

Eskidendi diyorum, anlatamıyorum. 

Kadın haklı, transfere ikna olmayan oyuncu ve kulübünün iknası da benimle olurdu. Toplanır bana gelirlerdi, ben de kıramazdım, elimden geleni yapar eder, her türlü desteği verirdim. 

Ne bileyim bu yörede bensiz bir şey olmazdı, sanki. 

Kavgaların, döğüş ve çekişlerin sulhu ve sükûnu da beni beklerdi. 

Allah sizi inandırsın, araya girip de masraf yapmadığım bir sorun var mıydı hatırlamıyorum. 

Şimdi hanımın çevremdeki bazı insanlardan neden hoşlanmadığını anlamışsınızdır, sanırım. 

Gençtim, gücüm ve kuvvetim yerindeydi. Taşı sıksaydım suyunu çıkarırdım. Allah’ın işine karışılmaz, hanım da benim gibi düşünür. Çocuk da olmayınca ne kazandıysam hanıma, eşe, dosta, kulübe ne bileyim ihtiyaç sahiplerine harcadım. 

Müracaat edenleri az çok demeden geri çevirmezdim. 

Güzel günlerdi o günler. Sanki o günlerde insanlar daha da güzeldi. 

O günleri ve insanları o kadar çok özlüyorum ki. 

En çok da kapımızdan hiç ayrılmayan köpeği.