Chopin’in Kalbi

Müzik Önerisi : Mazurka No.4 Opus 6 Frederic Chopin -Yorumcu Vladimir Ashkenazy

Yaz sıcaklarında klimalı ofis ve ev konforu dışında tercih kullanmak zor oluyor. Yapış yapış sıcağın insanı ağdalaştırması, enerjisini tüketene kadar emmesi, günü seninle ağırlaşarak geçirdiğin kıyafetlerinden nefret içerisinde paralarcasına kurtulma isteği varken…

Bazı deneyimler tüm bu ağır şartlara rağmen yaşamalısın diye seni çağırınca kalp ve ruh eskimiş ypranmış bedenini dinlemiyor. Bedenin kaprisi yüzünden kendini ala koymadığın her türlü angarya ruhun kalbin şölenine dönüşüveriyor.

Perşembe akşamı böyle sıcak, yorucu bir günün akşamında Olten Sanat’ın mekanında “Olten Dostları” olarak özel bir deneyim yaşadık. Sevgili maestro İbrahim Yazıcı’nın minik bir dinletisinde bir yaz gecesi rüyasında buluştuk.

Sevgili İbrahim Yazıcı’dan duydum ilk kez o gece…Ve o eserleri dinlerken bu kararını düşündüm Chopin’in…

Piyanonun şairi diye anılan Chopin aslen Polonyalı ve Rus işgali nedeniyle Paris’te yaşamak durumunda kalıyor. Kendisi de bir romantik olarak anıldığından Balzac gibi Delacroix gibi romantik sanatçıları barındıran Paris’i kendine vatanı olarak seçiyor. Hatta Fransız bir baronese tutuluyor. Çok da genç bir yaşta 39 yaşında Paris’te vefat ediyor. Ömrünün büyük kısmını şöhretini kazandığı Paris'te geçirmesine ve klasik müzik literatüründe Fransız ismiyle anılmasına rağmen gönlü her zaman Rus işgali altındaki vatanı Polonya'da atıyor. Ve ablasına bir vasiyet verdiği ortaya çıkıyor. Chopin’in kalbi bedeninden çıkarılıyor ve Ablası Ludvika tarafından bir kutuya konuyor. Polonya’ya götürülen kutu başkent Varşova’daki Kutsal Haç adlı klisenin sütunlarından birinin içi oyularak gömülüyor.

Kalbi kutuda saklamak!

Polonya tarihinde bu bir ilk değilmiş. Kral Stanislaw Augustus Poniatowski öldüğünde Kraliçe çok üzülmüş. Kraliçe, kralın kalbini yaşamı boyunca bir kutu içinde saklamış. Çünkü, ona karşı destansı bir aşkı varmış.

İşte Chopin'in, Polonya'ya aşkı da öyleymiş.

Vatana duyulan aşk!

Bu aşkın büyüklüğünü idrak etmeye çalışırken piyanonun ezgilerinde kayboldum gittim…Gözlerimi açtığımda kendimi o kalbin içinde hissettim bi an…

Vatanı için kendi bedeninin bütünlüğüne ihanet eden biri. Kalbinin vatan topraklarında atmaya devam edeceğini düşünerek, kalbinin vatan toprakları için atmaya devam edeceğini düşünerek…

Vatan Sevgisinin ne kadar yüce bir duygu olduğunu sadece uzakta sürgünde yaşayan mı daha iyi anlıyor? İçindeyken yaşarken bu sevgiyi koşa koşa yaşayan yok mu?

Vatan sevgisini kanıtlamak için illaki can siper hane düşmanla mı savaşmak lazım?

Karşılıklı dövüşmek kan dökmek mi lazım?

Vatanının saçının her bir teline zarar verenlere karşı durabilmek, savunmasız bırakmamak, her kötülüğe ve katliama karşı onu korumak da vatan sevgisi değil midir?

Kendin için çalışırken, vatanının da kazansın diye üretmek değil midir vatan sevgisi?

Vatan sevgisi göğsünü gere gere bayrağına marş söylemek değil mi?

Vatan sevgisi aynı toprağa bastığın kardeşine komşuna köylüne kentline el vermek, yardım etmek, kalkınmasını öğrenmesini ilerlemesini sağlamak değil mi?

Vatan sevgisi her bir tohumun filizlenmesine çabalamak, kuşların konacağı dalların her birine, gürül gürül akan nehirlerin her bir damlasına sahip çıkmak değil mi?

Vatan sevgisi bu topraklarda kurulan her bir fabrikanın her bir tesisin tıkır tıkır çalışması için mücadele vermek, uluslararası rekabet koşullarına yaklaştırmak değil mi?

Vatan sevgisi kadınına ekonomide ve üretimde söz sahibi etmek, kız çocuklarına fırsat eşitliği tanımak değil mi?

Vatan sevgisi sanatçısını, esnafını, zanaatkarını, çiftçisini, memurunu, emeklisini kollamak değil mi?

Vatan sevgisi ruhları kurtaran en kuvvetli rüzgâr demiş Atamız…

O rüzgârın artık daha deli esmesini ve ruhlarımızı kurtarmasını diledim Chopin’in kalbinde Chopin ezgilerinde…