‘Kartlar karılacak’ demiştik son yazıda.
Karıldı, karılıyor.
Daha da karılacak.
Hatta desteler değişecek.
Türk siyasetinde son dönem yaşananları birlikte izledik.
Damdan düşen/düşürülen cumhurbaşkanı adayını…
Hezimet serisine bir yenisini daha ekleyen ‘pişkin’, ‘beceriksiz’ muhalefeti…
Giderayak başbakan/bakan atayan, bir partiye genel başkan atayan cumhurbaşkanını…
Kırılan kalpleri, kırılsa da yen içinde kalan kolları…
AK Parti’deki derin sessizlik, satır aralarına sıkıştırılan isyan cümleleriyle bozuluyor.
Siyasi tarihe ‘2. Akbulut’ olarak geçen Davutoğlu’nun kaderi Erdoğan’a bağlı.
Dahası Erdoğan’ın ‘başkanlık’ için attığı/atacağı adımlara…
Kimilerine göre yaşananlar Yeni Türkiye’nin ayak sesleri…
Kimileri içinse fırtına öncesi sessizlik…
*
Ya CHP?
Yarım asrı geçkin süredir iktidar olamayan ve daha yenilgiye doymayan CHP…
Açıkçası Kılıçdaroğlu beni bu kez şaşırttı.
‘Çeker, gider’ diye düşünüyordum Ekmeleddin hezimetinden sonra. ‘Yenilgiyi sahiplenir, gereğini yapar. Kendisinden öncekiler gibi ‘kayd-ı hayat’ şartıyla o koltukta oturmayı istemez, partinin önünü açar’ diye umuyordum.
Ve dahası ‘Yenilgilerle dolu, 4 yıl ona yeter’ diyordum.
Yanılmışım.
Anlaşılan Kılıçdaroğlu, Davutoğlu’nu da Köşk’e çıkarmak istiyor.
Şunun şurasında Cumhurbaşkanlığı seçimlerine ne kaldı ki…
4 yıl 11 ay. Hem böylelikle tarihe de geçebilir.
İki AKP’liyi de Köşk’e gönderen muhalefet lideri unvanıyla… Yahut üst üste en fazla seçim kaybeden ana muhalefet lideri sıfatıyla…
*
MHP’yi hiç sormayın zaten…
Son süreçte tabanı en fazla hareket eden partisi…
Belki adındaki ‘hareket’tendir. Ne de olsa milliyetçi hareket…
10 Ağustos’un muhasebesine bile gerek duymayan muhalefet partisi…
*
Diyorlar ki; ‘Efendim nasıl olur. Cumhurbaşkanı başbakanı/bakanları nasıl atar. Bir adam hem genel başkan, hem başbakan, hem cumhurbaşkanı koltuğunda aynı anda nasıl oturur? Falan, filan…
Olur, olur.
Bu muhalefet olduğu sürece daha neler olur, neler…
Dün dalga dalga askerleri atıyorlardı içeriye…
Bugün polisleri tıkıyorlar.
Yarın sıra kimde dersiniz?
Varın siz düşünün gerisini…
Kimin hırsız kimin polis olduğunun bile ‘göreceli’ hale geldiği süreci yaşıyoruz.
Adli yıl açılışına cumhurbaşkanı, başbakan, adalet bakanı gitmiyor.
Milyon dolarlık yolsuzluk dosyaları ‘atanmış savcılarca’ sıfırlanıyor.
Yargı, tepeden tırnağa dizayn korkusu içinde…
Siyasal kuşatılmışlık hissi Adliye Saraylarında kol geziyor.
Dün askere, bugün polise belki yarın hâkime/savcıya hatta mübaşire kadar uzanacak olan cadı avının ülkeye verdiği, vereceği zarar ortada…
ABD Güvenlik Ajansı (NSA)’nın dünya çapında yaptığı dinlemeleri sızdıran istihbaratçı Snowden’ın elindeki Türkiye belgelerini yayınlayan Alman Der Spiegel Dergisi’nin manşeti her şeyi özetliyor.
Türkiye’yi Almanya izliyor.
ABD, İngiltere ayrı ayrı dinliyor. Kendi dinledikleri/izledikleri yetmezmiş gibi bilgileri başka ülkelerle de paylaşıyorlar.
Almanlar, İngilizler, Amerikalılar dinler de…
Fransızlar, Ruslar, İsrailliler, İranlılar hatta Çinliler durur mu?
Bence onlar da izliyorlar.
Hem de her adımızı…
Aldığımız her nefesi…
Ve bunu çok kolay yapıyorlardır muhtemelen…
İnternet, telefon, uydu ve yabancısı ve bağımlısı olduğumuz teknik onlarca gelişme…
Biz içerde birbirimizin gözünü oymaya çalışırken, takım tutar gibi siyasal parti tutup, kutuplaşmanın zirvesinde dün ‘AK’ dediklerimize bugün çok rahatlıkla ‘kara’ çalarken, yabancı istihbarat örgütleri Türkiye üzerine ciltler dolusu rapor hazırlayıp en kritik makam ve mevkilerinde cirit atarlar.
Dış İşleri’nin ‘sağır odasına’ da sızarlar bakanların/başbakanın yatak odasına da…
Sonuçta at iziyle it izi karışır.
Çayın taşıyla çayın kuşu vurulur.
Bize de paralel bir türkü tutturmak kalır.
Sayfa başına git