Kim ne derse desin…
‘Kömür’ deyince aklıma Soma geliyor. Yitip giden 301 can…
Bir dizi ihmale kurban ettiğimiz, çoluğundan, çocuğundan kopardığımız, bir bakıma katili olduğumuz 301 madenci…
Karabağlar Kaymakamlığı’nın 40-50 derece sıcakta dağıttığı kömür torbalarını görünce ister istemez Soma’yı düşünüyor insan.
Kömür karasına bulanmış cesetler film şeridi gibi...
Sıra sıra kazılan mezarlar… Toprağa verilen gencecik bedenler…
Ambulansa bindirilirken ‘Çizmelerimi çıkarayım mı’ diyen yaralı madenci…
Ölen arkadaşlarının acısıyla, Başbakanı protesto eden ‘yüreği’ yaralı madencinin böğrüne inen ve Türkiye’nin kalbine isabet eden danışman tekmesi…
Ve dahası…
İster istemez soruyor insan…
Yoksa…
Yoksa Temmuz ortasında kömür dağıtmak da nesi…
Eylül, Ekim, Kasım hatta Aralık dururken…
İzmir gibi kışı Ocak’ta bile görmeyen kentte 40 hatta 50 dereceye yakın sıcakta kömür dağıtmanın ‘seçim rüşveti’ dışında bir anlamı varsa bilmek isterim doğrusu.
Zamanlaması manidar değil mi?
Bu perhiz, bu ne lahana turşusu demezler mi adama?
En son 2007’de görmüştük bu manzarayı…
22 Temmuz 2007 genel seçimleri öncesinde…
O zaman da ters tepmişti şimdi de tepecektir.
Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde İzmir’in oyunu almanın ön koşulu kömür dağıtmak değildir. Hem de Soma gibi büyük bir facianın ardından…
İnanıyorum ki İzmir’in aklıselim siyasetçileri başta İl Başkanı Bülent Delican olmak üzere bu çirkin manzaraya müdahale edeceklerdir.
Umarım…
Kaldı ki Başbakan Erdoğan’ın İhsanoğlu gibi bir aday karşısında seçim kazanmak için kömür torbasına da ihtiyacı olduğunu sanmıyorum.
CHP’lilerin ‘sen-ben-bizim oğlan’ toplantılarını saymazsak İhsanoğlu’nun İzmir’de dişe dokunur bir etkinliği zaten yok. Ama Karabağlar örneğinde olduğu gibi ‘kraldan fazla kralcıların’ katkısıyla İzmir’de ideolojik saflar her an yeniden sıklaşabilir. Ve İzmir’in siyasi safları netleştiğinde Başbakan Erdoğan’a çıkacak oy oranı aşağı yukarı bellidir.
Diyorlar ki, Erdoğan İzmir’den ne kadar oy alır?
Son dönemde en sık karşılaştığım soru bu.
Bu sorunun net bir yanıtı yok.
Yüzde 30’un altına asla düşmez…
Ama yüzde 45’i de görebilir.
Bu tamamen Erdoğan’ın elinde…
Kenti, ülkeyi geren üslubunu terk eder, bir süredir yapmaya çalıştığı gibi herkesin cumhurbaşkanı olacağına dair güçlü/samimi sinyaller verirse Erdoğan’ın İzmir’den alacağı oy oranı yükselebilir. Çünkü İzmir sokaklarında 10 Ağustos’a dair hiçbir heyecan yok. Oy kullanma oranı bugün itibariyle düşük olacak gibi görünüyor.
Tabi ki burası Türkiye…
Burası İzmir…
Son bir haftada öyle gelişmeler olur ki, İzmir bir anda sandığa kilitlenebilir. Değil Çeşme’den Fizan’dan gelir oyunu kullanır.
Saatler içinde yüz binleri bulan protesto gösterilerinin yapıldığı, milyonlarca kişilik mitinglerin organize edildiği bir kentten söz ediyoruz burada.
Erdoğan’ın İzmir’in oyunu almak için yapacağı tek şey, kenti hop oturtup hop kaldıran üslubuna biraz dikkat etmesidir.
Son süreçte cemaat ayrışmasının ardından Ergenekon-Balyoz gibi davaların arkasından çekilerek İzmir’de bir parça sempati uyandıran Başbakan, Yeni Türkiye-Eski Türkiye ayrımını İzmir’in de anlayacağı bir dille anlatmalıdır mesela…
İstiklal Savaşı derken ya da…
İzmir’in ve de İzmir gibi düşünen ‘öteki Türkiye’nin endişelerini kamçılayan değil gideren ifadelere daha çok yer vermelidir.
Cumhurbaşkanı ya da ‘başkan’ olduğunda nasıl bir Türkiye’ye uyanılacağının sinyallerini daha net ve de güçlü vermelidir.
Vizyon belgesi toplantısında ‘daha güçlü, daha demokrat, daha zengin’ bir hukuk devleti vaat eden Başbakan, özetle İzmir’in korkularını dikkate almalıdır.
Tabi ki İzmir’in ve de İzmir gibi düşünenlerin de oyuna talipse…
‘Bana evdeki yüzde 50 yeter’ diyorsa başka tabi…
Sayfa başına git