Konfüçyüs der ki; Ya bir yol bul, ya bir yol aç, ya da yoldan çekil.
Bugün gururla 5 yılı geride bırakıp 6. yıla ‘Merhaba’ dediğimiz Ege’de Sonsöz’ün kuruluş sürecini bu söz özetlemeye yetiyor aslında. Tam beş yıl önce İzmir çukurunda mesleğini yapma noktasında bazı sorunlar yaşayan bir grup gazetecinin önünde de üç yol vardı.
Ya bir yol bulacaklar.
Ya yeni bir yol açacaklar.
Ya da yoldan çekileceklerdi.
Pek çok meslektaşları gibi ya başka/yan sektörlere yelken açacaklar ya da işsiz, çaresiz kalacaklardı.
Yeni bir yol açmayı tercih ettiler.
Dahası Türkiye için çok yeni olan internet gazeteciliğini tercih ettiler.
Onlar için de ülke için de kent için de yeni olan bu yoldan yürüme kararını eşe-dosta anlatmaya çalışırken, şaşkın bakışlara maruz kalsalar da bu durum kararlılıklarından bir şey kaybettirmedi. Çünkü tünelin ucundaki ışığı görmüşlerdi.
Hızla yayılan, eve/işe/cebe giren internet milyonlarca kullanıcı demekti.
Yani milyonlarca okur… Milyonlarca takipçi…
Yanılmadık. O gün şaşkın/manalı bakan gözler bugün en sıkı takipçiye/okura dönüştü.
Ve bugün on binlerin an be an takip ettiği, kentin/bölgenin en hızlı, en büyük, en etkili, en çok haber okutan portalı unvanını bileğimizin hakkıyla elde ettik.
Ve habere/bilgiye ulaşmanın en kestirme yolunda yürürken gazetecilik mesleğinin giderek unutulmaya yüz tutan inceliklerini sergilemek meslek aşkıyla dolu muhabir, editör, yazarlarımıza düştü.
Bizler bu yola çıktığımızda ABD’de pek çok gazete baskıyı durdurmuş, okurlarına internet üzerinden ulaşmaya başlamıştı. Dünyayı en az 10 yıl geriden takip eden bir ülkenin yurttaşı olarak yakın gelecekte biz istemesek de internet gazeteciliği ile tanışmak zorunda olduğumuzu biliyorduk. O gün ‘nasıl olacak bu iş’ diye soranlara şöyle diyorduk:
“Önemli olan gazetecilik mesleğidir. Mecrası ikinci planda gelir”
Çünkü dönem bilgi çağıydı ve habere/bilgiye ulaşmak herkes için hayati önem taşıyordu. İnternet ortamında sosyal medya ağlarından anında milyonların yaşamına giren bir bilgiye bir gün sonraki gazetelerden ulaşmak, milyonlar için artık ‘bayat’ bir yemeği yemekten farksızdı.
Ekonomiden, siyasete kadar her aktör an be an neler olup bittiğini özellikle Türkiye gibi gündemin ışık hızıyla değiştiği bir ülkede merak ediyordu.
Televizyonlarda haber içerikli ihtisas kanallarının çoğaldığı, radyoların saat başı haber verdiği ortamda internet haber sitelerinin saniye saniye haberle dolup taşmasının anlamı da bu açıdan büyüktü.
Rüzgâr gibi geçen beş yıl bizler için dünyanın en keyifli zoraki istikametine dönüştü.
Çoğu zaman ‘iyi haberler’ veremedik Hatta daha çok acı haberleri duyurmak, yorumlamak zorunda kaldık.
Yazmak ve yorumlamak zorunda olduklarımızın sancısını yüreğinde hisseden gazeteciler olarak mesleğini özgürce yapabilmenin keyfiydi sadece dibine kadar hissettiğimiz.
Türkiye’nin basın özgürlüğü konusunda çok tartışıldığı, medyanın havuz problemleriyle içinden çıkılmaz bir hal aldığı, ‘yandaş, candaş’ gibi terimlerle bölündüğü/parçalandığı, habere haber olarak bakmanın bile imkânsıza dönüştüğü, birilerinin gazını almak yahut birilerini memnun etmek gibi gayelerle mesleğin icra edilmeye çalışıldığı süreçte bizim nerede duracağımızın önemi tabi ki büyüktü.
Bilhassa da İzmir’de… Bizler sadece haberin, doğrunun yanında durmaya çalıştık.
*
Ortalama 13–15 arası çalışanla yürüdük bu yolu. (Hükümet, devlet hala yasal açıdan tanımasa da 5 yıldır istihdama karınca kararınca katkı sağladık, sağlıyoruz)
Ortağım, meslektaşım ve de kardeşim Fahrettin Dokak’la birlikte karar verdiğimiz bu yolculukta en başından itibaren bizlerle kader birliği yapan Gönül Soyoğul ablamızın varlığından güç aldık. Önce Emine Ablamızın, sonra Cemile Ablamızın pişirdiklerini yedik, içtik. Halen Fatih Yapar, Sinan Doğan, Fırat Başaran, Ufuk Akça, Yusuf Tomruk, Aydın Samet Öztürk, Cem Soyoğul, reklam departmanında Oya Demir, Bülent Karatusun, genç muhabirler Mehmet İşler, Onur Deniz, teknik serviste Kerem Küçükkurt’la olan yolculuğumuz sürüyor.
Hanzade Ünuz’un söyleşilerinden, yazılarından keyif alıyoruz.
Ve tabi ki Ege’de Sonsöz’ü daha geniş kitlelere duyuran fedakâr, cefakar yazarlarımızın birbirinden muhteşem, ses getiren makaleleriyle kendimizi daha güçlü hissediyoruz.
Geçen beş yılda pek çok meslektaşımızla yolumuz kesişti.
Yolu Ege’de Sonsöz’den geçenlerin hiçbiri işsiz kalmadı. Önemli bölümünü öperek, alkışlayarak başka kurumlara transfer ettik. Başka gazetelerde, başka kurumlarla itibarlı mevkiler elde etti dostlarımız. Onların kariyer yolculuğunda bir basamaktan çok sıçrama tahtası olmanın keyfini yaşadık.
Bugün tecrübeli muhabir, editör ve de yazar kadrosunun yanı sıra on binlerce okurunun gücüyle Ege’de Sonsöz, bileğinin hakkıyla elde ettiği mevzisinde, gazetecilik mesleğinin gereğini yapmaya devam ediyor.
Süreç içinde ekibimiz çok sayıda itibarlı ödüle layık görüldü.
Ses getiren haberler, röportajlarla İzmir’den defalarca ülke gündemini belirledik.
Ve inanıyorum ki bu kutsal yolculuk önümüzdeki beş yılda büyümeye devam edecek.
İşte dostlar; Ege’de Sonsöz böyle bir atmosferde doğdu, büyüdü, gelişti. Ve öyle bir yol açtık ki İzmir’de ardımızdan gelen irili-ufaklı onlarca doğru ve onlarca yanlışı sürükledik. Onlarca gazeteci işsiz/çözümsüz kalmak yerine daha özgür bir ortamda mesleğini yapmanın manevi tatminini yaşadı. Bize de bu yetti aslında.
Ne yazık ki yanlış örnekler zaten kirli olan ve giderek daha da kirlenen Türk medyasına karşı duyulan güven katsayısını daha da düşürdü.
Umuyoruz yasal düzenleme sonrası bu mecrada da taşlar yerine oturacaktır. Uzun uzun mesleğin teknik terimleriyle kafa şişirecek değilim. Lakin internet gazeteciliğinin dünyada ne denli önemli bir misyon üstlendiği artık daha fazla kabul görüyor.
Ve en sonunda Türkiye’yi yönetenler de bu gerçeği görmüş olacaklar ki bizlerin 5. yıl kokteyli için bir araya geldiği şu dönemde TBMM gündemine ‘İnternet Gazeteciliği Yasa Tasarısı’nı getirdiler. Tasarı bizleri devletin gözünde gazeteci yapıyor.
Yani artık çok anlamı kalmayan basın kartlarımıza ‘Ege’de Sonsöz’ yazmamıza olanak sağlıyor. Oysaki biz sizlerin yani okurlarımızın gönlünde çoktan bu kartı hak etmiştik.
Siz bize sadece ‘bir tık’ uzaktınız çünkü… Ve o tık’ı bizlerden hiç esirgemediniz.
Sizler için hazırladığımız mönüde her zaman taze haber vardı. Ve tabi ki doğru, mümkün olduğunca tarafsız haber, yorum... Ege’de Sonsöz mutfağında usta aşçılar tarafından hazırlanan, mesleğine aşık gençler tarafından servise konulan bu mönüden geçen beş yılda milyonlarca kişi afiyetle yararlandı. Ve her gün sabahın erken saatlerinde ilk günkü heyecanla başlayan habercilik maratonu gecenin geç yarısına kadar sürüyor.
Bizler, sizler için yarının haberini bugünden servise koyuyoruz.
Sizlerle kurduğumuz güven köprüsünden her gün on binlerce dostumuz geçiyor.
Yeni ama çoğunlukla kirli bu mecra yasal boşluklar doldurulduğunda elbette daha referans alınabilir bir noktaya ulaşacak. Bu açıdan da İzmir özelinde tarihi bir sorumluluğu yerine getirdiğimize inanıyoruz. ‘Ege’de Sonsöz yazdıysa doğrudur’ algısını tabana yaymayı başarmış, ülkenin içinden geçtiği türbülanslara rağmen habere haber olarak bakabilme başarısını sergilemiş, yanlışa yanlış, doğruya doğru derken yanlışı ya da doğruyu kimin yaptığıyla çok da ilgilenmemiş bir kurumun Genel Yayın Yönetmeni olarak belki de söylenecek tek bir Sonsöz var.
Bu daha başlangıç!
Sayfa başına git