97 yıl önceydi…
Ağustos’un son gününden bir önce…
Şafakta…
Dumlupınar’da…
İşgalci Yunan Ordusu’nu imha ettik…
Savaş meydanındaki görüntü ise çok ürkütücüydü…
Başkumandan Mustafa Kemal…
Kırık bir kağnının üstüne çıktı, paşalarına şöyle seslendi:
“Bu görüntü, insanlık adına yüz kızartıcı bir sahnedir… Ama ne yapalım ki, bizi buna mecbur ettiler; çünkü onlar birer caniydiler…”
***
97 yıl sonra…
Ağustos’un son günü…
Yani, 15 gün önce…
Kastamonu’nun Cide İlçesi’nde…
Biri sekiz, diğeri 13 yaşında iki çocuk…
Cumhuriyet İlkokulu’nun bahçesindeki Atatürk büstünü…
Parçalamaya kalktı…
***
Atatürk büstüne, Cumhuriyet Tarihi’nde ilk kez…
25 Şubat 1951’de saldırıldı…
Sadece o yıl Ata’nın 57 heykeli tahrip edildi…
Bi’daha önü alınamadı…
Saldırılar sistematik hale geldi…
Yapanlara hep meczup (deli, tahtası eksik) dendi, geçildi…
***
Çok değil, 10 ay önce İçişleri Bakanı Soylu açıkladı…
Son beş yıl içinde…
Atatürk’ün büst ve heykellerine saldıran…
300 kişi hakkında adli işlem yapılmıştı…
Bu ne demektir…
Şu demektir:
Ortalama her yıl 60 Atatürk heykeline zarar veriliyor!
Gerçekten sistematik…
***
Yine bir Ağustos ayı…
Bu kez 74 yıl önce…
Bugünlerde…
Papazı iade ettiğimiz halde “papaz olduğumuz” Amerika…
İkinci Dünya Savaşı’nı noktalamak adına…
6 Ağustos’ta Japonya’nın Hiroşima kentine…
Üç gün sonra da Nagazaki’ye…
Birer atom bombası salladı…
İki şehir haritadan silindi…
200 bine yakın insan kavrularak öldü, tırnakları bile yok oldu!
İkinci Dünya Savaşı sona erdi ama…
Yeryüzünde yaşayan 60-65 milyon insan hayatını kaybetmişti…
Atatürk’ün taaa 1922’de söyledikleri…
Gün gibi ortaya çıkmıştı:
“Bu görüntü, insanlık adına yüz kızartıcı bir sahnedir…”
***
Türkiye’de bazıları, işte böylesi bir kurtarıcıya…
Heykellerini, büstlerini kırarak karşılık veriyor…
***
Saygı nedir?
Şudur:
Büyüklere, yaşlılara, değeri yüksek olanlara duyulan…
Sevgi ve çekinmeyle karışık bağlılık duygusu…
Demek ki…
Saygı’yı unutan…
Bir kısım “insan bozuntuları” ile birlikte yaşıyoruz…
Böyle olmasa…
Her yıl en az 60-70 Atatürk büstü parçalamaya kalkan çıkar mı?
***
Tam bir yıl önce bugün…
Türkiye’ye bir prenses geldi…
Japonya’dan…
Prenses Akiko Mikasa…
O sırada 36 yaşındaydı…
Tokyo’da doğmuş, Oxford’dan mezun olmuştu…
Mini, minnacık bir kızdı…
Türkiye’ye sevdalı olduğunu söyledi…
Tırnaklarında oje yerine…
Türk ve Japon bayrakları resmedilmişti…
Cumhurbaşkanı Erdoğan, O’nu kabul etti…
Sohbet ettiler…
Sonra, Anıtkabir’i ziyaret etmek istediğini söyledi…
“Hay hay Prenses…” dediler…
Dokuz bin kilometre uzaktan gelmişti…
Lacivert-beyaz, ceket ve etekten oluşan döpiyes giymişti…
Yine çok yakışan lacivert-beyaz şapkasını taktı…
Katafalk’a üç metre kala…
Neredeyse 90 derece eğildi, saygısını gösterdi…
Şimdi…
“Japonlar böyledir, birini gördüler mi yere kadar eğilirler” filan…
Diyenler çıkacaktır ama…
Bu öyle değil işte…
Bu “ulu bir saygının” zirve yapmış halidir…
Atatürk düşmanlarının…
Hala bu güzel ülkede “kırıntı kadar” bile olsalar…
Nasıl özgür “nefes” alabildiklerine…
Tokat gibi cevaptır…
Hepsinden önemlisi…
Kadim dostum, İzmir’in kıymetlisi Ulvi Puğ’un dediği gibi…
Savaş alanlarının muzaffer komutanı olduğu halde…
Savaşı lanetleyen…
O büyük lider…
Vefatının üstünden 80 yıl geçmiş olsa da…
İnsanlığını yitirmemiş tüm insanlardan…
Saygı görmeye devam eder…
Tıpkı…
9 bin kilometre uzaktan gelen…
Atom bombalarının ülkesinde bir nesli kuruttuğu…
Japon Prensesi bile olsa…
Çünkü, saygının yaşı yoktur;
Hak eden herkese gösterilir…
Nokta…
Sonsöz: “Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir… Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”
Sayfa başına git