Aylardır Gülen-Erdoğan kavgasına kilitlenmiş, polisiye kıvamında bir kapışma hikâyesinden siyasal sonuçlar çıkarmaya çalışıyoruz.
Bir cambaz Ankara’da, bir cambaz Pensilvanya‘da… Onları izlerken kimi zaman öfkelendik, kimi zaman eğlendik… Onlara bakarken, ülkenin nasıl soyulduğuna, devletin nasıl çökertildiğine hayıflandık…
Bu tuhaf gösteri seçimlere kadar sürecek ve 31 Mart’ta oyun son bulacak. Çöküyor diye bakıp bakıp dertlendiğimiz Cumhuriyet’in üstünde yepyeni yapıların yükselmekte olduğunu göreceğiz.
31 Mart’tan itibaren oyunun aktörleri değişiyor; Örtülü gündem Kürt realitesinin gelip başköşeye nasıl kurulduğunu izleyeceğiz. Bu sefer de onlara sayıp dökmeye başlayacağız. Asla konuşarak birbirimizi anlamayı düşünmeyeceğiz.
BDP Eşbaşkanı Selahattin Demirtaş yaptığı bir konuşmada; Yerel seçimlerden sonra, halkın, demokratik özerkliğin inşa sürecini başlatacağını, söyledi.
Leyla Zana açıklama yaptı; “30 Mart sadece yerel seçim değil, aynı zamanda demokratik adımların birinci ayağıdır.”
Mutat Yetkin Radikal’de; 30 Mart’tan sonra BDP’nin kazandığı belediyelerde özerklik ilanı planı hakkında MGK’da konuşulduğunu, yazıyor.
Türkiye değişiyor, Cumhuriyet dönüştürülüyor. Ve Erdoğan bu dönüşümün görünür mimarı olarak kalmayı başardığı sürece iktidarda kalacağını biliyor.
Bu bilgi bizi şu gerçeğe ulaştırabilir; Gösteri, seyreden ve seyredilen arasında sürüp giden seyirden öte, gösterenin arzusuna göre başka bir gösteriye de dönüşebilir. Tıpkı önümüzdeki günlerde tanık olacağımız gibi…
‘Gülen-Erdoğan tapeler gösterisini’ izlerken bir anda sahne değişecek ve ‘Kürtlerin demokratik özerklik gösterisi’ başlayacak. Ardından, üniter devletin kaçınılmaz sonu ve “Yeni Cumhuriyet”in meşruiyeti…
Ve bilmeliyiz ki, 30 Mart’tan sonra başlatılacak cadı avı, hayatları bir kere daha cehenneme çevirecek.
Gezi eylemlerinden beri yönetememekle malul olduğu bilinen Erdoğan ve çevresi, kendi yoluna gitmek için devletin bütün imkânlarını zorlayacak.
Suriye ile tezgâhlanan savaşta ölüme gönderilecek olan bu halkın, devlet sırrı diye gizlenen bu tezgâhı bilme hakkı yok. Ona tanınan hak, davul zurnayla ölüme gitmek…
Hayat, gösterinin karşı koyulmaz çekim alanında bir seyir olmuşken, ülke kaynaklarının talan edilmesi veya Kürtlerin demokratik özerkliği, ibadet veya rüşvet, siyaset veya yalan, yolsuzluk veya özgürlük, dua veya lanet, savaş tezgâhı veya barış güvercini; hepsi gösterinin bir parçasıdır.
Bu gösteri sürecek… Efendiler gösteriler düzenleyecek… Toplum seyredecek…
Sonra da oy vereceğiz, en çok beğendiğimiz oyunu seçeceğiz… Gösteri ve gürültünün ortalık yerinde demokrasi şenliği…
Sayfa başına git