Gerçekten biz böyle değildik.
Çocuğu, kadını,zayıfı, kimsesizi,yoksulu korur kollardık.
Güçlüden değil hep haklıdan yana olurduk.
Haktan hukuktan yana olurduk.
Birbirimizi sever sayardık.
Dünyanın öteki ucunda birine diken batsa biz beriki yönde olsak da acısını duyardık.
Biz “kimsesizlerin kimsesi “ idik.
Komşusu açken tok yatmayanlardandık.
Sadece bileği değil yüreği de kuvvetliydik.
Acıma duygusu o kadar yüksekti ki seyrettiğimiz bir film de dahi zayıf eziliyorsa,dövülüyorsa,kırılıyorsa film olduğunu bildiğimiz halde hüngür hüngür ağlardık.
Ve filmi seyretme imkanı bulmayanlara da ağlamalarımızı anlatır mutlaka seyretmelerini tavsiye ederdik.
Yiğitliği, mertliği filimde olsa bile alkışlardık.
Tekraren söylüyorum. Bilhassa :
Kadınları, çocukları korumak ve kollamakla adeta kendimizi görevli sayardık.Mahallemizin fahri güvenlik görevlisiydik adeta.
Bu sebepledir ki şimdiler de anlamını tamamen yitirmiş olan “kabadayı” deyimi sadece bize mahsustu ve bu “koruyup kollayan” anlamın da kullanılırdı.
Zayıfa,kimsesize,yardıma muhtaç olana,kadına ,çocuğa değil el veya dil uzatmak ,ters gözle dönüp bakmak yoktu .
Şimdiler de ne oldu bize?????
Ne hale geldik veya getirildik.
Gün geçmiyor ki kadın cinayetleri ile uyanmayalım.
Gün geçmiyor ki çocuk cinayetleri ile uyanmayalım.
Biz çocukluğumuz da üstelik böylesine yoğunluk söz konusu olmadığı halde doğduğumuz yerler de dilediğimiz yerlere giderdik ve ailelerimiz asla endişe etmezdi.
Şimdi neler oluyor?
Artık çocuklarımızı gözümüzün önünden ayırmayacak
mıyız?
Tekrar soruyorum :
Hangi anlayışlar, hangi yönetim biçimleri,bizi böylesine tanınmayacak hale getirdi?
Böyle gitmez, gidemez.
Acil çare gerek.
Hukuksal çareler,sosyal çareler ve siyasal çareler gerek.
Hem de çok acil.
Böylesine gerilmiş, böylesine parçalanmış ve birbirine hasım yapılmış bir toplum Millet olma vasfın yitirir.
Tekrar bizi biz yapan değerlere dönmeliyiz ve sıkı sıkı sarılmalıyız.
Ülke tam bir başı boşluğa yuvarlanmıştır.
Yol geçen hanına dönmüştür.
Yasayı, uygulayıcısını takan yoktur.
İktidara,Devletin güçlerine güven yoktur, çekinme de yoktur.
Acil ve etkili hukuksal tedbirler alınmalıdır.Ve elbette sosyal ve siyasal tedbirler de.
Yoksa her geçen gün daha da ilkelleşiyoruz.
Sayfa başına git