8 Mart Dünya Kadınlar Günü
daha doğrusu
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü
yaklaştıkça ben yine gerilmeye başladım.
Senelerdir yırtınıp dururum
8 Mart Anma Günüdür,
“haydi kızlar eller havaya
iki göbek de biz atalım
kurtlarımızı dökelim” ortamı değildir, diye.
Ama maalesef, maatteessüf
bu yanlış algı değişmiyor, değişemiyor.
8 Mart 1857’de New York’ta
tekstil sektöründe çalışan yüzlerce kadın,
düşük ücretleri,
uzun çalışma saatlerini,
insanlık dışı çalışma koşullarını protesto etmek
ve eşit hak ile daha iyi çalışma koşulları istemiyle
grev başlattı.
Sonrasında bilinen hikaye;
polis grevdeki işçilere saldırır,
fabrikaya kilitler,
yangın çıkar,
çoğu kadın, 129 işçi can verir…
Bu kısa bilgilendirme notundan da görüleceği üzere
illa ki yapılacaksa
kadının ekonomik,
sosyal,
siyasi
başarıları için kutlama olmalıdır.
Hal böyle olunca da
ben hala kutlanacak bir şey olmadığı kanaatindeyim…
Kadın olmaktan gurur duyuyorum,
ben istediğim için okudum,
ben istediğim için aşık oldum,
ben istediğim için çalışıyorum,
ben istediğim için anne oldum,
ben istediğim için bekarım,
ben istediğim için süsleniyorum,
ben istediğim için mutluyum,
ben istediğim için mücadele ediyorum,
ben istediğim için tökezledim,
ben istediğim için tekrar ayağa kalktım,
ben
ben
ben…
Kadınlığım söz konusu olduğunda
anlaşılacağı gibi oldukça “ben merkezli” olan bendeniz,
“ama sen kadınsın” dendiğinde delleniyorum.
Ben yine dellendim,
hem de ne dellenme…
“KADIN” olduğum için tercih edilmediğim söylendiğinde
ne diyeceğimi bilemedim,
yanlış anlaşılırmış,
laf olurmuş,
mış
muş…
Güler misin ağlar mısın derler ya,
işte tam olarak da hissettiğim oydu.
Pişkin bir şekilde gözlerine baktım,
bizim toplumda nedense konuşurken göz göze gelmekten çekinilir,
bense özellikle gözlerimi kaçırmam,
hele ki kızgınsam dik dik bakarım.
Yine dik dik baktım,
oldukça sakin ama bir o kadar da kızgın bir şekilde;
“bunu bir iltifat mı
yoksa hakaret olarak mı
algılamalıyım bilemedim şimdi” dedim.
“Yaş olmuş 47 ama iş bitmemiş demek istiyorsunuz”
dediğimde ise karşımdakinin yüzü kızardı,
bir kadından beklenmeyen bir tepki,
laf uzasa altından kalkamayacağı ithamlar,
cevap veremeyeceği saldırılar başlayacak,
kem kümlerin akabinde konu hemen değiştirildi.
Belden aşağı vurmuşlardı yine,
sonra kendi kendime düşündüm,
biz kadınların aslında ne kadar güçlü olduğunu.
Aklımıza bir şey koyduğumuzda yaparız,
hem de en iyi şekilde yaparız,
karşımızdaki acizse,
bizimle mücadele edecek gücü yoksa
hemen belden aşağı vurur,
cinsel ayrımcılık kozunu kullanır.
Bu olaydan sonra da güçlendim,
bir kez daha kadınlığımla gurur duydum,
bir kez daha gücümü anladım,
bir kez daha aklımı, tavrımı sevdim.
Demek ki başarılıydım,
dolaylı yoldan da olsa
bir kez daha iyi iş çıkardığımı öğrendim,
aksi söz konusu olsaydı
benden bu kadar korkmazlar,
belden aşağı vurmazlardı…
Kadınlara yönelik etkinlikler başladı,
takriben 10 gün boyunca
kadın,
kadın hakları konuşulacak,
büyük laflar edilecek,
hoplanacak,
zıplanacak,
gösteriler yapılacak,
hediyeler,
çiçekler dağıtılacak,
cak
cak
cak…
Ben yine âcizane derim ki;
şayet kadınlar için bir şey yapmak istiyorsanız
ve bu konuda samimiyseniz
çevrenizdeki bir erkeği eğitin…
Şaka yapmıyorum,
yanlış da okumadınız
B İ R E R K E Ğ İ E Ğ İ T İ N. . .
Çünkü bu ülkede kadın olmak zor değil
asıl zor olan adam olabilmek…
Sayfa başına git