Geldi, haddini bilmeden, utanıp sıkılmadan;
“Türk’sen vazgeçeceksin, onu bunu bilmem!
Tanrı’nın Kılıcı Atilla’dan bu yana bir türlü sevemedim seni… Hatta Alp Er Tunga’dan beri…
Vazgeçeceksin! Adından, geçmişinden, geleceğinden, vatanından, devletinden, soydaşlarından, kardeşlerinden, ülkülerinden ve dininden… Vazgeçeceksin!
Ben böyle istiyorum. Çünkü, sen sen olduğunda ve senin olanlara sahip çıktığında benim kâbusum başlıyor!...
Adından ürküyorum evvela… Duyunca tüylerim diken diken oluyor, dizlerim titriyor, ürperiyorum… Değil mi ki o mukaddes “Türk” adını sana Allah verdi, değil mi ki bu isimle her zaman karşımızda durup bizi yere serdin, işte bu yüzden çok korkuyorum… Sadece adın bile dünyaya nizam verecek bir potansiyel taşıyor… Korkuyorum bu güçten, vazgeçeceksin…
Millet olmaktan da vazgeçeceksin sonra!... Millet olmak, seni sen yapan sarsılmaz şuur! İlkönce bundan vazgeçecek, etnisitelere ayrılacak, birbirinden habersiz, birbirine düşman, birbirini umursamayan parçalara bölüneceksin. Büyüklüğünden korkuyorum. Her yerde sen varsın. Dünya üzerinde en fazla devleti olan millet olman beni zıvanadan çıkarıyor, çıldırtıyor… Birbirinizden kopacak, birbirinizi tanımayacak hatta düşmanlık bile edeceksiniz! Millet olma şuurundan ve milli olan her şeyden vazgeçeceksiniz!
Geçmişinden de vazgeçeceksin! Tarihinden de korkuyorum… Ders çıkarabilir, geçmişine bakıp bugününe ve yarınına yön verebileceğin düşüncesi bile çileden çıkarıyor beni… Haçlı Ordularıyla sana yenilmekten, İstanbul’dan sonra Roma’yı da fethetmenden, haksızlığa dur demenden, zulmüme engel olmandan, her daim sana mağlup olmaktan bıktım… Geçmişinden de vazgeçecek, bağlarını koparacak ve unutacaksın!
Geleceğinden, Ülkülerinden de vazgeçeceksin! Uykularım kaçıyor senin geleceğini düşündükçe… Avrupa ortalarından Japon denizine kadar senin dilin konuşuluyor, senin şiirlerin okunuyor, senin şarkıların söyleniyor… Böyle bir güç dünya tarihinde hiç kimsenin eline geçmemişti. Gelecekle ilgili tasavvurların, planların ve en önemlisi bunları zinde tutacak ülkülerin olmamalı… Çocukların kendini unutmalı, heva ve heveslerinin peşinde koşmalı, ümidini kaybeden biçarelere dönüşmelidir. Geleceğinden de vazgeçeceksin!
Vatanından da vazgeçeceksin! Bu topraklarla senin aranda öyle müthiş bir bağ var ki, bu gerçeği öğrendiğim günden bugüne seni bu coğrafyadan atmak istiyorum! Hiçbir millete yar olmamış olan bu topraklar bin yıldır senin! Kıskanıyor, kabullenemiyorum… Peygamberin müjdelediği, Sahabelerin, Seyidlerin, Şeriflerin ve Velilerin mesken tuttuğu bu topraklar sana büyük bir güç veriyor… Vazgeçecek ve terk edip gideceksin!
Devletinden de vazgeçeceksin! Sizi bir arada tutan en önemli unsurlardan biri de bu devlet anlayışınız. Bu algı ve kabul size büyük bir üstünlük sağlıyor, sizi bir arada tutuyor, derliyor, topluyor… Devlet size göre, putlaştırmadığınız bir kutsal; durağan değil tekâmül eden bir varlık… Vazgeçecek, yıkılmasına seyirci kalacaksın!
Dininden ve seni sen yapan tüm değerlerden de vazgeçeceksin! İslam’ın sana sağladığı kudretten, dininin sana kazandırdığı yüksek vasıflardan; ahlak ve imandan da vazgeçeceksin! Müslümanlık diye bir düşüncen olmayacak, potansiyelini harekete geçirecek bütün değerleri unutacaksın! Senin için İslam Âlemi ve Müslüman Türklük Alemi diye bir şey yok, unutacak vazgeçeceksin…
Sana ne emperyalizmden, sömürülen insanlardan, vahşet saçan kapitalizmden?… Görmeyecek, susacaksın… İnsanlığı kurtarma, insanlığa hizmet etme gibi erdemleri bırakıp, seni mecbur ettiğim hayatı yaşayacaksın… Kredi borçlarını öde, cep telefonundan beş bin mesaj at, giyin, kuşan, süslen, dizi izle… Dünyada olup bitenden sana ne?
Vazgeçeceksin, tamam mı, ben ne dersem onu yapacak, ben ne verirsem onu alacaksın; Vazgeçeceksin! Adından, geçmişinden, geleceğinden, vatanından, devletinden, soydaşlarından, kardeşlerinden, ülkülerinden ve dininden… Vazgeçeceksin! Tamam mı?” dedi…
Pekiyi sonunda ben ne dedim biliyor musunuz?
Sayfa başına git