Seçimlerin ardından başlayan koalisyon tartışmalarının sürüklendiği çıkışsızlık umutsuzca sürüyor. MHP çok nazlı… “Yerim dar, yenim dar” falan diyor; ama gönlünü AKP’ye fena kaptırmış. MHP’nin kırmızı çizgisi, HDP… AKP ile koalisyon kurması halinde, o çizgi ne kadar kırmızı göreceğiz…
Öte yanda, olası bir CHP-AKP koalisyonu, CHP örgütlerinde, ergenlik çağının yıkıcı öfke nöbetlerini andıran tepkilerle karşılanıyor. Tehditler, hakaretler havada uçuşuyor. AKP ile hesaplaşma arzusu her şeyin önüne geçmiş durumda.
Erdoğan’ın “bir elinde Kuran, bir elinde bilgisayar, kinini unutmayan dindar gençliği” aklıma geliyor. Birbirinden intikam almaya yeminli kitleler; İslamcıların kitlesi, Kemalistlerin kitlesi, milliyetçilerin kitlesi, Kürtlerin kitlesi, devrimcilerin kitlesi… Sonra da toplumsal barış!..
HDP, her türlü kışkırtmaya rağmen, yapıcı siyaset üslubu ve soğukkanlı duruşuyla toplumun beğenisini kazanmayı sürdürüyor. Fakat bir çiçekle baharın gelmeyeceği aşikâr. Asıl can sıkıcı olan, dar alanlarda herkesin birbirine kin kusuyor olmasıdır. Öfke dinmiyor.
Herkesin ötekini yıkıcı dille suçladığı ortamda, ne olacak da toplumsal mutabakat gerçekleşecek! Her konuşan, kendi haklılığı üzerinden karşı görüşü sonsuza kadar mahkûm ediyor.
“Herkes haklı, kimse haklı değil” bir durumun orta yerinde, ne yapacağını bilemeyen cemaatleşmiş gruplar, öğretilmiş nefretle birbirine saldırarak, tek bildikleri şeyi yapmaya devam ediyorlar.
Haklılık, zaten kendisi bir yanılsama olan ideolojiye dayalı olduğunda, sübjektif durumu nedeniyle sadece o düşünce biçimini paylaşanları, o ideolojiyi savunanları bağlıyor. Dolayısıyla, haklıların birbiriyle mücadelesinde, diğerlerini tepeleyen en haklı oluyor.
Herkes kendi haklılığından ve karşısındakinin haksızlığından sonuna kadar emin ise sorun büyüktür.
Şu ifadelere bakın; “AKP ile koalisyon yapmak seçmene ihanettir, hainliktir.” “AKP ile koalisyona sokup Cumhuriyet’i CHP eliyle yıkacaklar.” “AKP ile koalisyon CHP’nin sonu olur.”
Bütün partiler koalisyon koşullarını deklare etmiş, olmazlar ve olurlar konuşuluyor. Netleşen bir şey yok. Fakat CHP’de kıyametler kopuyor. Sayıları azımsanmayacak partili, olması muhtemel koalisyonu bir ihanet meselesine dönüştürdü. CHP Genel Başkanı potansiyel hain oldu…
Bu nasıl partili olmaktır ki, liderine PM’nin verdiği yetkiyi de hiçe sayarak, bu kadar ağır hakaret ediyorlar, güvensizlik bildiriyorlar… Üstelik Kılıçdaroğlu bu süreci oldukça başarılı yönetirken…
MHP’nin bütün yolları kapattığı koşullarda iki koalisyon seçeneği kaldı: CHP-AKP veya AKP-MHP.
CHP, 14 madde halinde koalisyon koşullarını açıkladı. Buna rağmen savrulan tehditlerin iyi niyetle bağdaşır tarafı yok. Kurultay hesapları olsa gerek...
Gerilimden beslenen gergin insanların sürekli gerdiği Türkiye’de, ruh halimiz endişe vericidir.
Seçim sonuçlarına bakılırsa, toplum, ülkenin bir an önce normalleşme yoluna girmesini arzuluyor gibi.
Peki, normalleşmek konusunda bir konsensüs var mı? Hiç değilse, çözüm sürecini saymazsak, AKP dışındaki partiler arasında iyi kötü bir konsensüs oluşmuştu…
AKP’den hesap sormak için izlenecek yol önemli; Olağan dışı yolları değil de hukuku işleterek hesap sormak makul... Kamusal yaşamda sorunlara yol açan uygulamaların üstüne gitmek için hukukun önünü açmak ve toplumsal uzlaşmayı gözetmek, muhtemel yeni gerilimlerin de önünü alır.
Elbet de milletvekilleri Meclis’te yolsuzluklar konusunda üstüne düşeni yapacaktır. Fakat devri sabık yaratırcasına hesaplaşmak büyük hata olur. Rövanşizmin iyisi olmaz. Her ne yapılacaksa, sistemi çalıştırarak, sistemin kuralları içinde kalarak yapılmalı ki daha derin yarılmalar olmasın.
Hepimizin orasından burasından hiç çekiştirmeden kabul etmesi gereken bir gerçek var; Yeni bir toplumsal mutabakat kaçınılmaz ve ivedidir.
Tolerans fikriyle tanışmanın zamanı geldi. Ülkeyi haklılar cehennemine döndürmenin alemi yok.
Sayfa başına git